fsfe-website/freesoftware/transcripts/rms-fs-2006-03-09.el.xhtml

2215 lines
162 KiB
HTML
Raw Blame History

This file contains ambiguous Unicode characters

This file contains Unicode characters that might be confused with other characters. If you think that this is intentional, you can safely ignore this warning. Use the Escape button to reveal them.

<?xml version="1.0" encoding="utf-8" ?>
<html>
<head>
<title>Κείμενο του Richard Stallman για το κίνημα του Ελεύθερου Λογισμικού, Zagreb· 2006-03-09</title>
</head>
<body>
<h1>Το Κίνημα του Ελεύθερου Λογισμικού και το Μέλλον της Ελευθερίας· 9 Μαρτίου 2006</h1>
<p>
Αυτό που ακολουθεί είναι το κείμενο μιας διάλεξης του Richard
Stallman στο Zagreb στις 9 Μαρτίου 2006. Η διάλεξη έγινε στα Αγγλικά.
Ίσως να ενδιαφέρεστε και για τον
<a href="http://fsfe.org/Transcripts#rms">κατάλογο των κειμένων του
Richard Stallman</a> που διαθέτουμε.
</p>
<p>
Ο Richard Stallman ξεκίνησε το
<a href="/documents/gnuproject.html">Έργο GNU</a> το 1983, και μαζί με αυτό
το κίνημα για το <a href="/documents/freesoftware.html">Ελεύθερο Λογισμικό</a>.
Ο Stallman είναι ο πρόεδρος του FSF - ένας ομοθυγατρικός οργανισμός του FSFE.
</p>
<p>
Το κείμενο αυτής της παρουσίασης ανέλαβε ο
<a href="/about/oriordan/oriordan.html">Ciarán O'Riordan</a>.
Παρακαλούμε υποστηρίξτε εργασίες όπως αυτήν
<a href="http://www.fsfe.org/">εντασσόμενοι στην Κοινότητα του FSFE</a>,
<a href="/help/donate">κάνοντας δωρεές στο FSFE</a>, και ενθαρρύνοντας
άλλους να πράξουν ομοίως.
</p>
<p>
Μια ηχητική καταγραφή της διάλεξης βρίσκεται online στο:
</p>
<ul>
<li>
<a
href="http://mjesec.ffzg.hr/~dpavlin/stallman2006/free_software_movement_and_the_future_of_freedom_zagreb_09_march_2006.ogg">http://mjesec.ffzg.hr/~dpavlin/stallman2006/...
[long file name].ogg</a>
</li>
</ul>
<h2>Ενότητες της διάλεξης</h2>
<ul>
<li><a href="#what-is-free-software?">Τι είναι το Ελεύθερο Λογισμικό;</a></li>
<li><a href="#why-are-these-the-essential-freedoms?">Γιατί αυτές είναι οι βασικές
ελευθερίες;</a></li>
<li><a href="#freedom-two">Ελευθερία δύο</a></li>
<li><a href="#freedom-zero">Ελευθερία μηδέν</a></li>
<li><a href="#freedom-one">Ελευθερία ένα</a></li>
<li><a href="#freedom-three">Ελευθερία τρία</a></li>
<li><a href="#directly-funding-free-software-development">Απευθείας χρηματοδότηση
της ανάπτυξης του Ελεύθερου Λογισμικού</a></li>
<li><a href="#comparing-free-and-proprietary-software">Συγκρίνοντας το ελεύθερο
και το ιδιοκτησιακό λογισμικό</a></li>
<li><a href="#the-situation-in-1983">Η κατάσταση το 1983</a></li>
<li><a href="#choosing-the-unix-design">Επιλέγοντας τη σχεδίαση του Unix</a></li>
<li><a href="#the-name-gnu">Το όνομα "GNU"</a></li>
<li><a href="#gnu-and-linux">GNU και Linux</a></li>
<li><a href="#software-freedom-needs-to-be-widely-understood">Η ελευθερία στο Λογισμικό
χρειάζεται να γίνει ευρύτερα κατανοητή</a></li>
<li><a href="#we-urgently-need-people-to-work-on-stage-2">Χρειαζόμαστε επειγόντως
άτομα να εργαστούν στο "στάδιο 2"</a></li>
<li><a href="#today-we-have-enemies">Σήμερα, έχουμε εχθρούς</a></li>
<li><a href="#we-need-to-stop-wasting-our-market-power">Απαιτείται να σταματήσουμε
να σπαταλάμε την αγοραστική μας ισχύ</a></li>
<li><a href="#treacherous-computing">Κακόβουλη Πληροφορική</a></li>
<li><a href="#the-dmca-and-eucd-laws">Οι νόμοι για τις DMCA και EUCD</a></li>
<li><a href="#software-patents">Διπλώματα ευρεσιτεχνίας λογισμικού</a></li>
<li><a href="#more-legislative-battles">Αναμένονται περισσότερες νομικές
διαμάχες</a></li>
<li><a href="#free-software-and-schools">Ελεύθερο Λογισμικό και σχολεία</a></li>
<li><a href="#st-ignucius-and-the-church-of-emacs">Ο Αγ. IGNUcius και η Εκκλησία
του Emacs</a></li>
<li><a href="#q1">Ερώτηση #1: Μπορείτε να κάνετε κάποιο σχόλιο για το Mono;</a></li>
<li><a href="#q2">Ερώτηση #2: Ποια είναι η γνώμη σας για τις άδειες χρήσης BSD;</a></li>
<li><a href="#q3">Ερώτηση #3: Τι θα γίνει αν οι άδειες χρήσης σας παραβιαστούν;</a></li>
<li><a href="#q4">Ερώτηση #4: Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι η δημοσίευση τροποποιήσεων
είναι προαιρετική</a></li>
<li><a href="#q5">Ερώτηση #5: Το πρόγραμμά σας halo περιέχει
ιδιοκτησιακό λογισμικό;</a></li>
<li><a href="#q6">Ερώτηση #6: Μπορείτε να σχολιάσετε τις άδειες χρήσης
Creative Commons;</a></li>
<li><a href="#q7">Ερώτηση #7: Γνωρίζετε κάποιον οργανισμό ελεύθερου πολιτισμού;</a></li>
<li><a href="#q8">Ερώτηση #8: Δεν θα έπρεπε το Ελεύθερο Λογισμικό να είναι ακριβό
επειδή είναι πολύτιμο;</a></li>
<li><a href="#links-for-further-reading">Υπερσύνδεσμοι για περαιτέρω ανάγνωση</a></li>
</ul>
<h2>Το κείμενο της διάλεξης</h2>
<p>
<span id="what-is-free-software?">(<a href="#menu">πίσω στο μενού</a>)
[Ενότητα: Τι είναι το Ελεύθερο Λογισμικό;]</span>
</p>
<p>
[00:03:10]
</p>
<p class="indent">
<span style="font-weight: bold;">Richard Stallman</span>:
Τι είναι το Ελεύθερο Λογισμικό; Ελεύθερο Λογισμικό σημαίνει
λογισμικό που σέβεται την ελευθερία του χρήστη. Λογισμικό
διαθέσιμο σε εσάς αλλά χωρίς να σέβεται την ελευθερία σας
ονομάζεται ιδιοκτησιακό λογισμικό ή μη-Ελεύθερο Λογισμικό.
</p>
<p class="indent">
Το ιδιοκτησιακό λογισμικό διατηρεί τους χρήστες διαιρεμένους και
αβοήθητους. Διαιρεμένους επειδή είναι απαγορευμένο στον κάθε χρήστη
να μοιράζεται με άλλους, και αβοήθητους επειδή οι χρήστες δεν διαθέτουν
τον πηγαίο κώδικα, έτσι δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα, δεν μπορούν
ούτε να διακρίνουν τι στην πραγματικότητα κάνει το πρόγραμμα.
</p>
<p class="indent">
Αλλά το Ελεύθερο Λογισμικό, το οποίο πιστεύω ότι μεταφράζεται
[στα Κροατικά] slobodni softver, είναι λογισμικό το οποίο
σέβεται την ελευθερία του χρήστη. Τι εννοώ με αυτό; Επειδή δεν
είναι ποτέ αρκετό απλώς να πεις
&quot;<span style="font-style: italic;">Είμαι υπέρ της ελευθερίας
</span>&quot;, το κρίσιμο ζήτημα είναι πάντα: ποιες είναι οι
βασικές ελευθερίες που καθένας πρέπει να έχει;
</p>
<p>
[00:04:27]
</p>
<p class="indent">
Υπάρχουν τέσσερις βασικές ελευθερίες για τον χρήστη ενός προγράμματος.
</p>
<ul>
<li>
Ελευθερία μηδέν είναι η ελευθερία να εκτελείς το πρόγραμμα όπως επιθυμείς,
για οποιονδήποτε σκοπό.
</li>
<li>
Ελευθερία ένα είναι η ελευθερία να μελετάς τον πηγαίο κώδικα του προγράμματος
και να τον αλλάζεις σε ό,τι επιθυμείς.
</li>
<li>
Ελευθερία δύο είναι η ελευθερία να βοηθάς το διπλανό σου. Αυτή είναι η ελευθερία
να δημιουργείς αντίγραφα και να τα διανέμεις σε άλλους, όταν το επιθυμείς.
</li>
<li>
Ελευθερία τρία είναι η ελευθερία να βοηθάς την κοινότητά σου. Αυτή είναι η ελευθερία
να διανέμεις ή να εκδίδεις τροποποιημένες εκδόσεις, όταν το επιθυμείς.
</li>
</ul>
<p class="indent">
Με όλες αυτές τις τέσσερις ελευθερίες, το πρόγραμμα είναι Ελεύθερο Λογισμικό.
Αν μία από αυτές τις ελευθερίες είναι ουσιαστικά απούσα - είναι ανεπαρκώς διαθέσιμη -
τότε το πρόγραμμα είναι ιδιοκτησιακό λογισμικό, το οποίο σημαίνει ότι διανέμεται με
ένα ανήθικο σύστημα και συνεπώς δεν θα έπρεπε να χρησιμοποιείται και δεν θα έπρεπε
να αναπτύσσεται καθόλου.
</p>
<p>
[00:05:45]
</p>
<p class="indent">
Παρακαλούμε σημειώστε ότι η πλειοψηφία του λογισμικού, σχεδόν όλο το λογισμικό,
δεν είναι ούτε ελεύθερο ούτε ιδιοκτησιακό, είναι εξατομικευμένο λογισμικό που
αναπτύχθηκε για έναν συγκεκριμένο χρήστη. Αν αυτός ο συγκεκριμένος χρήστης έχει
όλες αυτές τις ελευθερίες, ας πούμε, αν αυτός ο χρήστης έχει τα πλήρη δικαιώματα
στο λογισμικό, τότε θα μπορούσατε να πείτε χωρίς να πρόκειται για κάτι ουσιώδες
ότι πρόκειται για Ελεύθερο Λογισμικό. Υπάρχει ένας μόνο χρήστης και αυτός ο
χρήστης είναι ελεύθερος. Κανείς χρήστης δεν έχει υποδουλωθεί· κανείς δεν υπόκειται
σε κακομεταχείριση με αυτόν τον τρόπο. Βέβαια πάντα υπάρχουν άλλα δεοντολογικά
ζητήματα στη ζωή, αλλά σε αυτό το συγκεκριμένο ηθικό ζήτημα, τουλάχιστο για αυτήν
την περίπτωση, τίποτα κακό δεν έχει γίνει.
</p>
<p>
<span id="why-are-these-the-essential-freedoms?">(<a href="#menu">πίσω
στο μενού</a>) [Ενότητα: Γιατί αυτές είναι οι βασικές ελευθερίες;]</span>
</p>
<p class="indent">
Αλλά γιατί είναι αυτές οι τέσσερις ελευθερίες βασικές; Γιατί να ορίζεται η έννοια
Ελεύθερο Λογισμικό <span style="font-style: italic;">με αυτόν</span> τον τρόπο;
</p>
<p>
<span id="freedom-two">(<a href="#menu">πίσω στο μενού</a>)
[Ενότητα: Ελευθερία δύο]</span>
</p>
<p class="indent">
Η Ελευθερία δύο είναι βασική σε θεμελιακά ηθικό έδαφος, έτσι ώστε
να μπορείτε να ζείτε μια έντιμη, ηθική ζωή ως μέλος της κοινότητάς σας.
Αν χρησιμοποιείτε ένα πρόγραμμα που δεν σας δίνει την ελευθερία αριθμός δύο,
διακινδυνεύετε να ξεπέσετε σε κάθε στιγμή σε ένα ηθικό δίλημμα. Όταν ένας φίλος σας
πει &quot;<span style="font-style: italic;">είναι ένα καλό πρόγραμμα, μπορώ να έχω
ένα αντίγραφο;</span>&quot; Εκείνη τη στιγμή, θα έχετε να επιλέξετε ανάμεσα σε
δύο δεινά. Το ένα είναι: δώστε στο φίλο σας ένα αντίγραφο και παραβιάστε την άδεια
χρήσης του προγράμματος. Το άλλο δυσάρεστο είναι: αρνηθείτε στο φίλο σας το αντίγραφο
και συμμορφωθείτε με την άδεια χρήσης του προγράμματος.
</p>
<p class="indent">
Όταν βρεθείτε σε αυτήν την κατάσταση, θα πρέπει να διαλέξετε το μικρότερο κακό.
Το μικρότερο κακό είναι να δώσετε στο φίλο σας ένα αντίγραφο και να παραβιάσετε
την άδεια χρήσης του προγράμματος.
</p>
<p>
[γέλια]
</p>
<p class="indent">
Τώρα, γιατί αυτό είναι το μικρότερο κακό; Ο λόγος είναι ότι μπορούμε
να υποθέσουμε ότι ο φίλος σας σας έχει συμπεριφερθεί καλά και πρόκειται
για καλό άτομο και αξίζει τη συνεργασία σας. Ο λόγος που μπορούμε να το
υποθέτουμε αυτό είναι ότι στην άλλη περίπτωση, αν ένα απαίσιο άτομο που
δεν συμπαθείτε πραγματικά, σας ζητούσε τη βοήθειά σας, μπορείτε φυσικά
να πείτε &quot;<span style="font-style: italic;">Γιατί να σε βοηθήσω;</span>&quot;
Έτσι αυτή είναι μια εύκολη περίπτωση. Η δύσκολη περίπτωση είναι η περίπτωση
όπου το άτομο ήταν καλό μαζί σας και με άλλους και κανονικά θα θέλατε να
τον βοηθήσετε.
</p>
<p class="indent">
Αντίθετα, ο προγραμματιστής του προγράμματος έχει σκόπιμα επιτεθεί στην
κοινωνική αλληλεγγύη της κοινότητάς σας. Σκόπιμα προσπάθησε να σας
διαχωρίσει από όλους τους άλλους σε όλον τον Κόσμο. Έτσι αν δεν μπορείτε
να αποφύγετε να κάνετε κάτι άδικο στη μία ή την άλλη κατεύθυνση, είναι
καλύτερα να αδικήσετε κάποιον που του αξίζει, ο οποίος έχει κάνει κάτι κακό,
παρά κάποιον που δεν έχει κάνει τίποτα κακό.
</p>
<p class="indent">
Ωστόσο, το μικρότερο κακό δεν σημαίνει και κάτι καλό. Δεν είναι ποτέ καλό
- όχι εντελώς - να προχωρήσεις σε κάποιου είδους συμφωνία και μετά να την
παραβείς. Μπορεί να είναι το σωστό να γίνει, αλλά δεν είναι εντελώς ενάρετο.
</p>
<p class="indent">
Το μόνο πράγμα στο πεδίο του λογισμικού το οποίο είναι χειρότερο από
ένα χωρίς εξουσιοδότηση αντίγραφο ενός ιδιοκτησιακού προγράμματος,
είναι ένα εγκεκριμένο αντίγραφο του ιδιοκτησιακού προγράμματος, επειδή
αυτό κάνει την ίδια ζημιά σε όλη την κοινότητα των χρηστών, και επιπλέον,
συνήθως ο προγραμματιστής, ο υπαίτιος αυτού του κακού, ωφελείται οικονομικά
από αυτό.
</p>
<p class="indent">
Μόλις έχετε στοχαστεί πάνω σε αυτό και έχετε κατανοήσει τη φύση του διλήμματος,
αυτό που πρέπει να κάνετε στην πραγματικότητα είναι να βεβαιωθείτε ότι δεν
πέφτετε στο δίλημμα. Υπάρχουν δύο τρόποι για να το επιτύχετε αυτό. Ένας τρόπος,
ο τρόπος ο οποίος ίσως προτιμάται από τους προγραμματιστές ιδιοκτησιακού λογισμικού
είναι: να μην έχετε φίλους.
</p>
<p>
[γέλια]
</p>
<p class="indent">
Ο άλλος είναι: να μη χρησιμοποιείτε ιδιοκτησιακό λογισμικό.
</p>
<p>
[00:10:25]<br />
[00:11:25]
</p>
<p class="indent">
Αν δεν χρησιμοποιείτε ιδιοκτησιακό λογισμικό, αυτό σημαίνει ότι δεν
διακινδυνεύετε ποτέ αυτό το δίλημμα να συμβεί σε εσάς. Αν ένας φίλος
μου ζητήσει ένα αντίγραφο ενός προγράμματος, δεν θα βρεθώ ποτέ σε αυτό
το δίλημμα γιατί μπορώ πάντα νόμιμα να πω ναι επειδή αποδέχομαι μόνο
αντίγραφα Ελεύθερου Λογισμικού. Αν κάποιος μου προσφέρει ένα πρόγραμμα
που μου φαίνεται ελκυστικό, με τον όρο να μην το μοιραστώ μαζί σας, θα
πω όχι, γιατί θέλω να είμαι σε θέση όπου δεν θα έχω να ντρέπομαι για τίποτα.
</p>
<p class="indent">
Ο πιο βασικός πόρος για μια οποιαδήποτε κοινωνία δεν είναι ένας φυσικός πόρος,
είναι ένας φυσικο-κοινωνικός πόρος. Είναι το πνεύμα της καλής θέλησης· το πνεύμα
της βοήθειας προς το διπλανό σου. Δεν είναι συμπτωματικό ότι οι μεγαλύτερες
θρησκείες στον Κόσμο για χιλιάδες χρόνια έχουν προβάλλει ενεργά το πνεύμα της
καλής θέλησης. επειδή αν καταφέρουν να αυξήσουν ελάχιστα το επίπεδο αυτού του
πνεύματος, η ζωή γίνεται καλύτερη για όλους.
</p>
<p class="indent">
Οπότε τι σημαίνει όταν ισχυροί κοινωνικοί θεσμοί δηλώνουν ότι είναι κακό να
μοιράζεσαι; Τι κάνουν; Δηλητηριάζουν αυτόν το ζωτικό πόρο, κάτι που καμιά
κοινωνία δεν μπορεί να αντέξει. Καμιά κοινωνία δεν έχει περίσσευμα πνεύματος
καλής θέλησης. Καμιά κοινωνία δεν έχει τη δυνατότητα να κάψει λίγο από αυτό.
</p>
<p class="indent">
Και τι εννοούν όταν λένε ότι αν μοιράζεσαι με τον γείτονά σου είσαι πειρατής;
Τι επιδιώκουν; Προσπαθούν να εξισώσουν τη βοήθεια προς το διπλανό σου με την
επίθεση σε πλοία. Και τίποτα δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο λάθος από αυτό
αφού η επίθεση σε πλοία είναι κάτι πάρα πολύ κακό, αλλά η βοήθεια προς τον
διπλανό σου είναι αξιοθαύμαστη.
</p>
<p class="indent">
Και τι σημαίνει όταν επιβάλλουν σκληρές τιμωρίες ετών στη φυλακή για όσους βοηθούν
τους γείτονές τους; Πόσος φόβος θα χρειαστεί μέχρι οι γείτονές σου να γίνουν
τόσο φοβισμένοι ώστε να μη μοιράζονται με εσένα, ή εσύ να τρομοκρατηθείς τόσο
ώστε να μη μοιράζεσαι μαζί τους.
</p>
<p>
[00:14:07]
</p>
<p class="indent">
Το επίπεδο του φόβου, αυτή η εκστρατεία τρόμου, είναι ό,τι οι
προγραμματιστές μη-Ελεύθερου Λογισμικού προσπαθούν να επιβάλλουν σε
όλον τον Κόσμο. Και χρησιμοποιώ τον όρο
&quot;<span style="font-style: italic;">εκστρατεία τρόμου</span>&quot;,
όχι απλώς για να δείξω πόσο έντονα τον απορρίπτω, αλλά επειδή μέχρι τώρα,
σε δύο τουλάχιστο χώρες, οι προγραμματιστές του ιδιοκτησιακού λογισμικού
έχουν απειλήσει ανθρώπους με χρήση βίας για την κατοχή αντιγράφων χωρίς
εξουσιοδότηση. Και όταν αρχίζουν να απειλούν κόσμο με βιασμό, θεωρώ ότι
αυτό έχει τις προϋποθέσεις να χαρακτηριστεί εκστρατεία τρόμου. Αυτό δεν
θα πρέπει να επιτρέψουμε να συνεχιστεί.
</p>
<p>
[00:14:53]
</p>
<p class="indent">
Αυτός είναι ο λόγος για την ελευθερία αριθμός δύο, την ελευθερία να βοηθάς
το γείτονά σου. Την ελευθερία να δημιουργείς αντίγραφα και να τα διανέμεις
σε άλλους.
</p>
<p>
<span id="freedom-zero">(<a href="#menu">πίσω στο μενού</a>)
[Ενότητα: Ελευθερία μηδέν]</span>
</p>
<p class="indent">
Η Ελευθερία μηδέν είναι απαραίτητη για έναν εντελώς διαφορετικό λόγο.
Αυτή είναι η ελευθερία να εκτελείτε το πρόγραμμα όπως επιθυμείτε για
οποιονδήποτε σκοπό. Ίσως να είναι εξοργιστικό αλλά υπάρχουν ιδιοκτησιακά
προγράμματα που δεν σας δίνουν ούτε αυτήν την ισχνή ελευθερία. Περιορίζουν
το πόσο μπορείτε να εκτελέσετε ένα πρόγραμμα ή πότε, ή πώς, ή για ποιες
εργασίες, για ποιο σκοπό.
</p>
<p class="indent">
Προφανώς, έτσι δεν μπορείτε να έχετε έλεγχο στο δικό σας υπολογιστή. Έτσι
η ελευθερία μηδέν είναι απαραίτητη για να έχετε τον έλεγχο του υπολογιστή
σας, αλλά δεν είναι αρκετή γιατί αυτή είναι μόνο η ελευθερία να κάνετε ή
να μην κάνετε ο,τιδήποτε ο προγραμματιστής έχει ήδη επιλέξει για εσάς.
</p>
<p>
<span id="freedom-one">(<a href="#menu">πίσω στο μενού</a>)
[Ενότητα: Ελευθερία ένα]</span>
</p>
<p class="indent">
Για να έχετε με βεβαιότητα τον έλεγχο του υπολογιστή σας, θα χρειαστεί να
αφαιρέσετε αυτές τις αποφάσεις από τον προγραμματιστή, ώστε να μπορείτε να
τις πραγματοποιήσετε. Για αυτό χρειάζεστε την ελευθερία αριθμός ένα, την
ελευθερία να μελετάτε τον πηγαίο κώδικα του προγράμματος και να τον αλλάζετε
να κάνει ό,τι επιθυμείτε. Αν δεν έχετε αυτήν την ελευθερία, δεν μπορείτε
να διακρίνετε ούτε τι κάνει το πρόγραμμα.
</p>
<p class="indent">
Χθες μου είπαν ότι ο Τσαουσέσκου είχε αποφασίσει το τηλεφωνικό δίκτυο
στη Ρουμανία να υπάρχει για σκοπούς υποκλοπών - σκοπούς υποκλοπών της
κυβέρνησης. Σήμερα, οι προγραμματιστές του ιδιοκτησιακού λογισμικού
κάνουν κάτι παρόμοιο. Πολλά μη-ελεύθερα προγράμματα περιέχουν κακόβουλα
χαρακτηριστικά σχεδιασμένα να κατασκοπεύουν τον χρήστη, να τον περιορίζουν
ή ακόμα και να του επιτίθενται.
</p>
<p class="indent">
Τα χαρακτηριστικά κατασκοπείας είναι αρκετά κοινότυπα. Ένα μη-ελεύθερο
πρόγραμμα το οποίο κατασκοπεύει τον χρήστη για το οποίο θα έχετε ακουστά
ονομάζεται Windows XP. Όταν ο χρήστης των Windows XP, και δεν εννοώ
&quot;<span style="font-style: italic;">εσάς</span>&quot; γιατί
εσείς δεν θα χρησιμοποιούσατε ένα πρόγραμμα σαν αυτό, όταν ο χρήστης των
Windows XP αναζητά στα αρχεία του κάποια λέξη, τα Windows στέλνουν ένα
μήνυμα που αναφέρει ποια λέξη αναζητήθηκε. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό
κατασκοπείας.
</p>
<p class="indent">
Ακόμα, όταν τα Windows ζητούν μια ενημέρωση, για τη λήψη των τελευταίων
αλλαγών, στέλνουν έναν κατάλογο με όλο το λογισμικό το οποίο είναι
εγκατεστημένο στον υπολογιστή. Αυτό είναι άλλο ένα χαρακτηριστικό
κατασκοπείας.
</p>
<p class="indent">
Δεν ήταν εύκολο να αποκαλυφθούν αυτά τα κατασκοπευτικά χαρακτηριστικά.
Δεν νομίζω ότι η Microsoft ενημερώνει τον κόσμο ότι πρόκειται να τους
κατασκοπεύσει με αυτόν τον τρόπο. Ενδεχομένως έχουν θέσει κάτι στην
άδεια χρήσης που λέει
&quot;<span style="font-style: italic;">συμφωνείτε να μας αφήσετε να
συλλέξουμε οποιαδήποτε πληροφορία μπορεί να είναι απαραίτητη για
ο,τιδήποτε μπλα μπλα μπλα</span>&quot;. Και οι χρήστες ούτε θα έμπαιναν
στον κόπο να το διαβάσουν, και αν το έκαναν, δεν θα τους έλεγε τίποτα.
</p>
<p class="indent">
Στην πραγματικότητα, κάποια έξυπνη έρευνα χρειαζόταν για να αποκαλυφθεί ότι
τα Windows έστελναν τον κατάλογο με τα εγκατεστημένα προγράμματα επειδή
στέλνουν αυτόν τον κατάλογο κρυπτογραφημένο.
</p>
<p>
[00:18:45]
</p>
<p class="indent">
Αλλά η κατασκοπεία προς τον χρήστη δεν περιορίζεται στα Windows.
Το Windows Media Player επίσης κατασκοπεύει τον χρήστη, στην
πραγματικότητα, πραγματοποιεί πλήρη επιτήρηση αναφέροντας κάθε
ιστοσελίδα την οποία ο χρήστης βλέπει.
</p>
<p class="indent">
Αλλά παρακαλώ μη θεωρήσετε ότι αυτό το είδος δολιότητας περιορίζεται
στη Microsoft. Η Microsoft είναι απλώς ένας από τους πολλούς προγραμματιστές
λογισμικού υποτέλειας του χρήστη. Το RealPlayer κάνει τα ίδια. Πραγματοποιεί
πλήρη επιτήρηση του χρήστη, αναφέροντας κάθε σελίδα την οποία ο χρήστης βλέπει.
</p>
<p class="indent">
Και το Tivo κάνει τα ίδια. Και το Tivo ήταν μια ενδιαφέρουσα περίπτωση
διότι πολλοί στην κοινότητα του Ελεύθερου Λογισμικού επιδοκίμασαν το
Tivo όταν παρουσιάστηκε. Το Tivo στην πραγματικότητα χρησιμοποιεί αρκετό
Ελεύθερο Λογισμικό· περιέχει ένα σύστημα GNU/Linux.
</p>
<p class="indent">
Έτσι ο κόσμος είπε &quot;<span style="font-style: italic;">Α, τι ωραία!
Χρησιμοποιούν το λογισμικό μας, ωφελούνται από εμάς, θα έπρεπε να είμαστε
ευχαριστημένοι</span>&quot;. Δυστυχώς, και το Tivo περιέχει μη-Ελεύθερο
Λογισμικό και κατασκοπεύει τον χρήστη. Αναφέρει ακριβώς αυτό που βλέπει
ο χρήστης.
</p>
<p class="indent">
Αυτό μας δείχνει ότι δεν είναι αρκετό, ο στόχος μας πρέπει να πάει πέρα
από το να χρησιμοποιείται το Ελεύθερο Λογισμικό. Ο στόχος πρέπει να είναι
να μη χρησιμοποιείται το μη-Ελεύθερο Λογισμικό, να μη χρησιμοποιούμε
μη-Ελεύθερο Λογισμικό. Αν θέλετε να διατηρήσετε την ελευθερία σας, πρέπει
να απορρίψετε οποιοδήποτε πρόγραμμα το οποίο πρόκειται να σας την αφαιρέσει
και κάθε μη-ελεύθερο πρόγραμμα την αφαιρεί.
</p>
<p class="indent">
Το να αποκτήσετε έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή το οποίο χρησιμοποιεί κάποια
προγράμματα Ελεύθερου Λογισμικού, μερικώς Ελεύθερο Λογισμικό, δεν σημαίνει
ότι αυτός ο ηλεκτρονικός υπολογιστής σέβεται την ελευθερία σας. Σέβεται την
ελευθερία σας μόνο μερικώς.
</p>
<p>
[00:21:00]
</p>
<p class="indent">
Τα κακόβουλα χαρακτηριστικά ξεπερνούν την κατασκοπεία. Για παράδειγμα, υπάρχει
η λειτουργικότητα της άρνησης λειτουργίας. Όπου το πρόγραμμα λέει
&quot;<span style="font-style: italic;">Δεν θέλω να σου δείξω αυτό το αρχείο,
δεν θέλω να σε αφήσω να αντιγράψεις κάποιες γραμμές από αυτό το αρχείο, δεν
πρόκειται να εκτυπώσω αυτό το αρχείο που ζήτησες, γιατί δεν σε συμπαθώ
ιδιαίτερα</span>&quot;. Αυτό είναι επίσης γνωστό ως DRM -
Digital Restrictions Management (Διαχείριση Ψηφιακών Περιορισμών), ένα σκόπιμο
χαρακτηριστικό άρνησης λειτουργίας.
</p>
<p class="indent">
Υπάρχουν και άλλες κερκόπορτες. Υπήρχε ένα μη-ελεύθερο πρόγραμμα το οποίο
απελευθερώθηκε πριν από λίγα χρόνια και όταν τότε οι χρήστες είχαν τη δυνατότητα
να δουν τον πηγαίο κώδικα ανακάλυψαν ότι είχε μια κερκόπορτα από παλιά.
</p>
<p class="indent">
Δεν μπορούσαν να διακρίνουν κάτι τέτοιο όσο το πρόγραμμα ήταν ιδιοκτησιακό.
Δεν μπορούσαν να διακρίνουν ότι υπήρχε μια κερκόπορτα. Μόνο όταν έγινε
ελεύθερο μπόρεσαν να δουν ότι υπήρχε κερκόπορτα, και, βέβαια, την αφαίρεσαν.
</p>
<p class="indent">
Ένα ιδιοκτησιακό πρόγραμμα που θα γνωρίζετε από το όνομα ότι έχει μια
κερκόπορτα ονομάζεται Windows XP. Όταν τα Windows XP ζητούν μια αναβάθμιση,
η Microsoft γνωρίζει την ταυτότητα του χρήστη, έτσι η Microsoft μπορεί
να προμηθεύσει αυτόν τον χρήστη με μια αναβάθμιση σχεδιασμένη ειδικά για
αυτόν. Και τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι αυτός ο χρήστης είναι αποκλειστικά
στο έλεος της Microsoft, η Microsoft μπορεί να του κάνει ο,τιδήποτε.
</p>
<p class="indent">
Υπάρχει ένα κομμάτι στο λογισμικό των εξυπηρετητών της Microsoft
το οποίο το 1999 αποκαλύφθηκε ότι περιέχει μια κερκόπορτα εγκατεστημένη
για το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ (US National Security Agency).
Δεν μπορείτε να εμπιστεύεστε το μη-Ελεύθερο Λογισμικό. Το μη-Ελεύθερο
Λογισμικό δίνει στον προγραμματιστή ισχύ πάνω στους χρήστες και αυτή η
ισχύς συνοδεύει την πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί με πολλούς ειδικούς
τρόπους εναντίον αυτών των χρηστών. Ορισμένοι προγραμματιστές ιδιοκτησιακού
λογισμικού το κάνουν αυτό. Και άλλοι όχι. Βέβαια, δεν μπορείτε ποτέ να
ξεχωρίσετε σε ποια κατηγορία ανήκει ο κάθε προγραμματιστής με εξαίρεση
την περίπτωση που θα ανακαλύψετε ένα κακόβουλο χαρακτηριστικό. Τότε θα
γνωρίζετε. Αλλά εκτός από αυτήν την περίπτωση, δεν γνωρίζετε.
</p>
<p class="indent">
Αλλά ας υποθέσουμε ότι μιλάμε για ένα από τα προγράμματα στα οποία οι
προγραμματιστές δεν τοποθετούν κακόβουλα χαρακτηριστικά - γιατί υπάρχουν
ορισμένοι προγραμματιστές, που ειλικρινά προσπαθούν να γράψουν ένα
πρόγραμμα το οποίο θα εκτελείται με έναν τρόπο που θα υπηρετεί τον χρήστη.
</p>
<p class="indent">
Πρόκειται για ανθρώπους, άρα κάνουν λάθη. Όλοι οι προγραμματιστές κάνουν
λάθη. Ο κώδικάς τους έχει ακόμα σφάλματα. Όλα τα σημαντικά προγράμματα
έχουν λάθη. Οι χρήστες ενός μη-ελεύθερου προγράμματος είναι τόσο αβοήθητοι
εναντίον ενός συμπτωματικού λάθους όσο είναι και εναντίον ενός σκόπιμου
κακόβουλου χαρακτηριστικού. Οι χρήστες ενός μη-ελεύθερου προγράμματος
είναι αιχμάλωτοι του λογισμικού τους.
</p>
<p>
[00:25:05]
</p>
<p class="indent">
Εμείς, οι προγραμματιστές του Ελεύθερου Λογισμικού, είμαστε και εμείς
άνθρωποι. Και εμείς κάνουμε λάθη, και τα δικά μας προγράμματα έχουν
σφάλματα. Η διαφορά είναι ότι όταν τα προγράμματά μας έχουν σφάλματα
ή χαρακτηριστικά που δεν σας αρέσουν, μπορείτε να τα διορθώσετε αφού
έχουμε σεβαστεί την ελευθερία σας να τα διορθώνετε, να αλλάζετε τον
κώδικα. Ο,τιδήποτε έχουμε εφαρμόσει που δεν σας αρέσει, μπορείτε να
το αλλάξετε γιατί σεβόμαστε την ελευθερία σας να πράξετε έτσι.
</p>
<p class="indent">
Αλλά η ελευθερία αριθμός ένα δεν είναι αρκετή. Η ελευθερία αριθμός ένα
είναι η ελευθερία της προσωπικής μελέτης του πηγαίου κώδικα και έπειτα
της αλλαγής του για να κάνει αυτό που θέλετε. Αυτό δεν είναι αρκετό
επειδή υπάρχουν εκατομμύρια χρήστες ηλεκτρονικών υπολογιστών που δεν
γνωρίζουν προγραμματισμό. Δεν μπορούν άμεσα να ασκήσουν αυτήν την
ελευθερία. Αλλά ακόμα και για προγραμματιστές όπως εγώ, η ελευθερία
αριθμός ένα δεν είναι αρκετή επειδή υπάρχει τόσο πολύ λογισμικό -
υπάρχει πάρα πολύ Ελεύθερο Λογισμικό. Κανείς δεν μπορεί να το μελετήσει
όλο και να εξειδικευτεί σε όλο και προσωπικά να κάνει τις αλλαγές που
θα ήθελε.
</p>
<p class="indent">
Είναι πέρα από τις ανθρώπινες δυνατότητες.
</p>
<p>
<span id="freedom-three">(<a href="#menu">πίσω στο μενού</a>)
[Ενότητα: Ελευθερία τρία]</span>
</p>
<p class="indent">
Έτσι ο μόνος τρόπος να πάρουμε τον πλήρη έλεγχο του λογισμικού που
χρησιμοποιούμε είναι να το κάνουμε εργαζόμενοι από κοινού, συνεργαζόμενοι,
και για αυτό χρειαζόμαστε την ελευθερία αριθμός τρία, την ελευθερία να
βοηθήσετε την κοινότητά σας, την ελευθερία να διανέμετε ή να δημοσιεύσετε
τροποποιημένες εκδόσεις όταν το θελήσετε.
</p>
<p class="indent">
Με αυτήν την ελευθερία, μαζί μπορούμε να έχουμε πλήρη έλεγχο στο λογισμικό.
Έτσι το Ελεύθερο Λογισμικό είναι λογισμικό που αναπτύσσεται δημοκρατικά
κάτω από τον έλεγχο των χρηστών του. Όχι με τη στενή έννοια της δημοκρατίας
όπου όλοι ψηφίζουν και μετά κάνουν το πρόγραμμα να κάνει κάτι σύμφωνα με
την ψήφο και όλοι το αποκτούν. Πρόκειται για κάτι καλύτερο από αυτό. Αν
έχεις ένα ελεύθερο πρόγραμμα και πολλοί άνθρωποι θέλουν να το προχωρήσουν
σε αυτήν την κατεύθυνση, θα κάνουν πολύ δουλειά και θα δημοσιεύσουν τις
βελτιώσεις τους, ώστε το πρόγραμμα να κάνει σημαντική πρόοδο σε αυτήν
την κατεύθυνση.
</p>
<p class="indent">
Ενώ, αν μόνο λίγοι θέλουν να προχωρήσει σε αυτήν την κατεύθυνση, μπορούν
βέβαια να το κάνουν, μπορούν να κάνουν το πρόγραμμα να εξελιχθεί σε εκείνη
την κατεύθυνση αλλά θα είναι περιορισμένο από την ποσότητα της προσπάθειας
που οι άνθρωποι θέλουν να καταβάλουν. Και αν στους περισσότερους δεν αρέσει
αυτή η αλλαγή, απλώς θα χρησιμοποιήσουν τη δική τους έκδοση. Η κύρια έκδοση
θα είναι εκείνη που ακολουθεί τη συγκεκριμένη κατεύθυνση, αλλά οι υπόλοιποι
που θέλουν κάτι διαφορετικό, θα είναι ελεύθεροι να έχουν τη δική τους έκδοση
η οποία αποτελεί πρόοδο στη δική τους κατεύθυνση.
</p>
<p class="indent">
Αν υπάρχουν ένα εκατομμύριο άνθρωποι που θέλουν μια ορισμένη αλλαγή σε
ένα Ελεύθερο πρόγραμμα, τότε στην τύχη, κάποιες χιλιάδες από αυτούς θα
γνωρίζουν πώς να προγραμματίζουν, και αργά ή γρήγορα, ορισμένοι από
αυτούς θα κάνουν την αλλαγή και θα δημοσιεύσουν την τροποποιημένη τους
έκδοση και τότε το ένα εκατομμύριο θα ακολουθήσει και έτσι μπορούμε να
δούμε ότι μόνο οι προγραμματιστές μπορούν άμεσα να ασκούν τις ελευθερίες
ένα και τρία αλλά κάθε χρήστης μπορεί να ασκήσει τις ελευθερίες μηδέν και
δύο - τις ελευθερίες να εκτελούν το πρόγραμμα και να αντιγράφουν το
πρόγραμμα - και οι χρήστες που δεν είναι προγραμματιστές έμμεσα ωφελούνται
από τις ελευθερίες ένα και τρία. Δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις
ελευθερίες άμεσα, αλλά όταν άλλοι ασκούν αυτές τις ελευθερίες, όσοι δεν
είναι προγραμματιστές και αυτοί συμμετέχουν στα οφέλη.
</p>
<p class="indent">
Άρα αυτές οι τέσσερις ελευθερίες είναι βασικές για όλους τους χρήστες,
συμπεριλαμβανομένων και όσων δεν είναι προγραμματιστές, οι οποίοι είναι
πλειοψηφία στην κοινωνία.
</p>
<p>
<span
id="directly-funding-free-software-development">(<a
href="#menu">πίσω
στο μενού</a>)
[Ενότητα: Απευθείας χρηματοδότηση της ανάπτυξης του Ελεύθερου Λογισμικού]</span>
</p>
<p class="indent">
Ας υποθέσουμε ότι υπήρχαν μόνο χίλιοι χρήστες που θέλουν μια ορισμένη
αλλαγή σε ένα ελεύθερο πρόγραμμα, και έστω ότι κανείς από τους χίλιους
δεν γνωρίζει προγραμματισμό, ακόμα και έτσι μπορούν να ωφεληθούν από
αυτές τις ελευθερίες. Δείτε πώς:
</p>
<p class="indent">
Ένας από αυτούς μπορεί να κάνει μια ανακοίνωση και να έρθει σε επαφή με
τους άλλους, να του απαντήσουν, και τότε μόλις συνδεθούν, να ξεκινήσουν
έναν οργανισμό.
</p>
<p>
[00:30:04]
</p>
<p class="indent">
Ο σκοπός αυτού του οργανισμού θα είναι να βρει χρηματοδότηση για την
αλλαγή που θέλουν. Ο οργανισμός ορίζει ότι η ένταξη σε αυτόν κοστίζει
100 δολάρια. Έτσι, αυτοί οι χίλιοι, υποθέτουμε ότι αληθινά επιθυμούν
αυτή την αλλαγή, έτσι όλοι ενώνονται και ο οργανισμός έχει 100,000
δολάρια με τα οποία μπορεί να προσλάβει, ίσως, ένα-δύο προγραμματιστές
για έναν χρόνο, και αυτός είναι ένας τρόπος για να γίνει μια αρκετά
μεγάλη αλλαγή.
</p>
<p class="indent">
Αν ήθελαν μόνο μια μικρή αλλαγή, θα μπορούσαν να χρεώνουν δέκα δολάρια
για να ενωθούν.
</p>
<p class="indent">
Για να κάνει στην πραγματικότητα αυτή την αλλαγή, ο οργανισμός πρέπει
να πληρώσει τους προγραμματιστές, το οποίο σημαίνει ότι πρώτα πρέπει
να βρει ανθρώπους να προσλάβει, ρωτούν κάποιους προγραμματιστές
&quot;<span style="font-style: italic;">πότε θα μπορούσες να κάνεις
αυτή την αλλαγή και πόσο θα χρέωνες;</span>&quot; και μετά θα ρωτούσαν
άλλους προγραμματιστές
&quot;<span style="font-style: italic;">πότε θα μπορούσες να κάνεις
αυτή την αλλαγή και πόσο θα χρέωνες;</span>&quot; και μετά μπορούν
να προσλάβουν οποιονδήποτε επιθυμούν.
</p>
<p class="indent">
Το οποίο δείχνει ότι Ελεύθερο Λογισμικό σημαίνει ελεύθερη αγορά
για όλα τα είδη υποστήριξης και υπηρεσιών. Σε αντίθεση, ιδιοκτησιακό
λογισμικό συνήθως σημαίνει μονοπώλιο στην υποστήριξη επειδή μόνο
ο προγραμματιστής έχει τον πηγαίο κώδικα, έτσι μόνο ο προγραμματιστής
μπορεί να κάνει την όποια αλλαγή. Αυτό σημαίνει ότι οι χρήστες που
θέλουν μια αλλαγή, πρέπει να ικετεύσουν τον προγραμματιστή.
&quot;<span style="font-style: italic;">Σε παρακαλώ κάνε την αλλαγή
που θέλουμε</span>&quot;. Μερικές φορές ο προγραμματιστής λέει
&quot;<span style="font-style: italic;">πληρώστε μας και θα ακούσουμε
το πρόβλημά σας</span>&quot;, και αν ο χρήστης το κάνει, ο προγραμματιστής
λέει &quot;<span style="font-style: italic;">ευχαριστούμε, σε έξι μήνες
θα υπάρξει μια αναβάθμιση. Αγοράστε την αναβάθμιση και θα δείτε αν έχουμε
διορθώσει το πρόβλημά σας και θα δείτε τι νέα προβλήματα έχουμε στο ράφι
για εσάς</span>&quot;.
</p>
<p>
[00:32:07]
</p>
<p class="indent">
Με το ελεύθερο Λογισμικό, οποιοσδήποτε έχει ένα αντίγραφο, μπορεί να
μελετήσει τον πηγαίο κώδικα, να εξειδικευτεί σε αυτόν και να αρχίσει
να προσφέρει υποστήριξη - σε μια ελεύθερη αγορά. Έτσι, εκείνοι οι χρήστες
που πραγματικά εκτιμούν τη σωστή υποστήριξη μπορούν να αναμένουν σε γενικές
γραμμές να έχουν καλύτερη υποστήριξη μέσα από την ελεύθερη αγορά για την
υποστήριξη του Ελεύθερου Λογισμικού από όση μπορούν να έχουν μέσα από το
μονοπώλιο για την υποστήριξη του ιδιοκτησιακού λογισμικού.
</p>
<p class="indent">
Και αυτό δείχνει και κάτι παράδοξο: συνήθως όταν υπάρχει επιλογή
ανάμεσα σε προϊόντα που κάνουν μια ορισμένη δουλειά, λέμε ότι δεν
υπάρχει μονοπώλιο, αλλά όταν υπάρχει επιλογή ανάμεσα σε πακέτα
ιδιοκτησιακού λογισμικού που κάνουν μια ορισμένη δουλειά, εν τούτοις
υπάρχει μονοπώλιο, στην πραγματικότητα υπάρχουν περισσότερα από ένα
μονοπώλια. Αυτή είναι μια επιλογή ανάμεσα σε μονοπώλια γιατί ο φτωχός
χρήστης που θα επιλέξει το ένα ιδιοκτησιακό πρόγραμμα θα κολλήσει
έπειτα με αυτό το μονοπώλιο για την υποστήριξη. Αλλά αν αυτός ο φτωχός
χρήστης επιλέξει το άλλο ιδιοκτησιακό πρόγραμμα, θα κολλήσει με το άλλο
μονοπώλιο για την υποστήριξη. Οπότε δεν υπάρχει διαφυγή από τα μονοπώλια.
</p>
<p class="indent">
Και αυτή είναι μια εικόνα μιας ευρύτερης αρχής. Είναι λάθος να εξισώνεται
η ελευθερία με &quot;<span style="font-style:
italic;">την ελευθερία επιλογής</span>&quot;. Η ελευθερία είναι κάτι
υψηλότερο από την επιλογή ανάμεσα σε λίγες συγκεκριμένες δυνατότητες.
Ελευθερία σημαίνει να έχεις έλεγχο της δικής σου ζωής. Όταν ο κόσμος
επιχειρεί να αναλύσει την ελευθερία υποβιβάζοντάς την σε ελευθερία
επιλογής, ήδη την έχει αποκηρύξει σχεδόν όλη και ό,τι απομένει είναι
ένα τόσο μικρό κλάσμα της πραγματικής ελευθερίας, που εύκολα μπορεί
να αποδειχθεί ότι δεν έχει στην πραγματικότητα πολλή σημασία. Οπότε
αυτός ο όρος είναι πολύ συχνά το πρώτο βήμα στο παραπλανητικό επιχείρημα
ότι η ελευθερία δεν είναι σημαντική.
</p>
<p class="indent">
Το να έχετε τη δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε πακέτα ιδιοκτησιακού λογισμικού
σημαίνει να έχετε τη δυνατότητα επιλογής αφεντικού. Ελευθερία σημαίνει να μην
έχετε αφεντικά.
</p>
<p>
[00:34:45]
</p>
<p class="indent">
Έτσι, τώρα έχω αναλύσει τον λόγο για την ελευθερία αριθμός τρία - την
ελευθερία να βοηθάτε την κοινότητά σας, την ελευθερία να διανέμετε ή
να δημοσιεύετε μια τροποποιημένη έκδοση όταν επιθυμείτε. Και έτσι έχω
ολοκληρώσει την ανάλυση των λόγων ύπαρξης για τις τέσσερις ελευθερίες.
Αν ένα πρόγραμμα φέρει όλες αυτές τις τέσσερις βασικές ελευθερίες, τότε
είναι Ελεύθερο Λογισμικό και αυτό σημαίνει ότι διανέμεται σε ένα ηθικό
σύστημα. Αν μία από αυτές τις ελευθερίες ουσιαστικά απουσιάζει, τότε το
πρόγραμμα είναι ιδιοκτησιακό λογισμικό και αυτό σημαίνει ότι δεν θα έπρεπε
να το χρησιμοποιείτε και ότι δεν θα έπρεπε να έχει αναπτυχθεί καθόλου,
όχι με αυτόν τον τρόπο.
</p>
<p>
<span
id="comparing-free-and-proprietary-software">(<a href="#menu">πίσω
στο μενού</a>)
[Ενότητα: Συγκρίνοντας το ελεύθερο και το ιδιοκτησιακό λογισμικό]</span>
</p>
<p class="indent">
Η ανάπτυξη ενός ιδιοκτησιακού προγράμματος είναι η ανάπτυξη πειρασμών
για να παραιτηθεί ο κόσμος από τις ελευθερίες του, και αυτή δεν είναι μια
θετική συμβολή στην κοινωνία. Εδώ είναι η περιοχή όπου οι άνθρωποι
κάνουν λάθος όταν προσπαθούν να συγκρίνουν το Ελεύθερο Λογισμικό
με το ιδιοκτησιακό λογισμικό με όρους όπως πόσο λογισμικό θα μπορούσε
να αναπτυχθεί. Είναι σαν να λέμε: &quot;<span style="font-style:
italic;">είναι καλύτερα να παραγάγουμε όπλα ή κατοικίες και τρόφιμα; Λοιπόν,
ας δούμε πόσο μπορούμε να κάνουμε από το καθένα. Α, μπορούμε να κατασκευάσουμε
περισσότερα όπλα, τότε ας κατασκευάσουμε όπλα.</span>&quot;
</p>
<p class="indent">
Αυτή η λογική καθιστά όλη την ερώτηση λάθος. Όταν ο κόσμος λέει:
&quot;<span style="font-style: italic;">θα μπορούσαμε να κάνουμε
περισσότερο ιδιοκτησιακό λογισμικό ή περισσότερο Ελεύθερο Λογισμικό
</span>&quot;, παίρνει τη λογική του ερωτήματος στραβά. Το βέλτιστο
είναι αν μπορείς να κάνεις ορισμένο Ελεύθερο Λογισμικό, το δεύτερο
καλύτερο είναι αν μπορείς να κάνεις οποιοδήποτε λογισμικό, και το
χειρότερο πράγμα είναι αν μπορείς να κάνεις ιδιοκτησιακό λογισμικό.
</p>
<p>
[00:36:52]
</p>
<p class="indent">
Είμαι υπέρ της αρχής ότι είναι σωστό να ανταμείβονται όσοι κάνουν
πράγματα που συμβάλλουν στην κοινωνία και ότι είναι σωστό να τιμωρούνται,
με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αν κάνουν πράγματα επιζήμια για την
κοινωνία. Αυτό σημαίνει ότι όσοι αναπτύσσουν Ελεύθερο Λογισμικό το
οποίο είναι χρήσιμο αξίζουν μια ανταμοιβή, και όσοι αναπτύσσουν
ιδιοκτησιακό λογισμικό που είναι ελκυστικό αξίζουν τιμωρία.
</p>
<p class="indent">
Αν και είναι σωστή η επιβράβευση και η τιμωρία για πράξεις που συμβάλλουν
ή ζημιώνουν την κοινωνία, δεν μπορούμε απλώς να πούμε
&quot;<span style="font-style: italic;">Θα κάνω ο,τιδήποτε ανταμείβεται
και εξαρτάται από την κοινωνία να διασφαλίσει ότι ανταμείβει μόνο τα καλά
πράγματα</span>&quot;. Η ευθύνη μας ως ηθικά όντα είναι να κάνουμε το σωστό,
ανεξάρτητα αν ανταμείβεται ή όχι. Και για αυτό πήρα την απόφαση από παλιά
ότι ή θα αναπτύσσω Ελεύθερο Λογισμικό ή καθόλου λογισμικό. Δεν θα αναπτύσσω
δολώματα για τον κόσμο για να εγκαταλείψει την ελευθερία του. Είναι καλύτερα
αν δεν κάνω τίποτα.
</p>
<p>
<span id="the-situation-in-1983">(<a href="#menu">πίσω στο μενού</a>)
[Ενότητα: Η κατάσταση το 1983]</span>
</p>
<p class="indent">
Κατέληξα σε αυτήν τη δεοντολογία το έτος 1983. Λίγο πολύ. Βέβαια
μάθαινα σχετικά με αυτά τα ζητήματα για πολλά χρόνια πριν. Αλλά το
1983 ήταν όταν αποφάσισα ότι αυτό που ήθελα να κάνω ήταν να καταστήσω
εφικτή τη χρήση ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή στην ελευθερία ως μέρος
μιας κοινότητας.
</p>
<p class="indent">
Πώς θα μπορούσε να γίνει αυτό; Το 1983, ήταν αδύνατο, και ο λόγος είναι
ότι ο ηλεκτρονικός υπολογιστής δεν θα κάνει τίποτα χωρίς ένα λειτουργικό
σύστημα, και το 1983, όλα τα λειτουργικά συστήματα για τους σύγχρονους
υπολογιστές ήταν ιδιοκτησιακά. Στην πραγματικότητα, ο χρήστης έπρεπε να
υπογράψει μια συμφωνία μη-αποκάλυψης ακόμα και για να αποκτήσει την
εκτελέσιμη έκδοση. Και ο πηγαίος κώδικας δεν ήταν διαθέσιμος στον
τυπικό χρήστη.
</p>
<p class="indent">
Έτσι το δεύτερο βήμα για να γίνετε χρήστης ηλεκτρονικού υπολογιστή, μετά
την αγορά του υπολογιστή αυτού, ήταν κατηγορηματικά να προδώσετε την υπόλοιπη
κοινότητα όπου ανήκετε. Οπότε τι μπορούσα να κάνω για αυτό;
</p>
<p class="indent">
Ήμουν απλώς ένας που πίστευε σε μια ιδέα την οποία οι περισσότεροι
θα έβρισκαν γελοία ριζοσπαστική. Δεν είχα πολιτικές ικανότητες.
Ούτε πολλή φήμη - εκτός του κύκλου των προγραμματιστών κειμενογράφων.
Οπότε τι θα μπορούσα να κάνω για να το αλλάξω αυτό. Δεν σκέφτηκα
ότι θα μπορούσα να πείσω κυβερνήσεις να αλλάξουν τους νόμους τους ή
να πείσω εταιρίες να αλλάξουν τις πρακτικές τους. Αλλά υπήρχε κάτι
στο οποίο ήμουν καλός και αυτό ήταν να αναπτύσσω λογισμικό. Συγκεκριμένα
λογισμικό για λειτουργικά συστήματα. Και όταν τα έβαλα αυτά μαζί,
κατάλαβα ότι θα μπορούσα να επιλύσω αυτό το πρόβλημα χωρίς να πείσω
κανέναν ιδιαίτερα αναπτύσσοντας ένα άλλο λειτουργικό σύστημα το οποίο
θα ήταν ελεύθερο. Και τότε όλοι θα είχαν τη δυνατότητα να στραφούν σε αυτό
και να ζήσουν ελεύθερα. Δεν θα χρειαζόταν να πείσουμε κανέναν άλλον
προγραμματιστή να αλλάξει, απλώς θα του γυρίζαμε την πλάτη. Αν κάποιος
άλλος δεν σεβόταν την ελευθερία μας, απλώς δεν θα χρησιμοποιούσαμε το
λογισμικό του.
</p>
<p>
[00:40:52]
</p>
<p class="indent">
Είχα ανακαλύψει έναν τρόπο να προκαλέσω πολιτική αλλαγή στην κοινωνία,
μέσα από τεχνική δραστηριότητα. Και όταν κατάλαβα ότι αυτή η οδός είναι
δυνατή, και ότι απαιτούσε ακριβώς το είδος της δραστηριότητας το οποίο
ήταν το κύριο προσόν μου, κατάλαβα ότι είχα εκλεγεί από τις περιστάσεις
για να κάνω αυτήν τη δουλειά.
</p>
<p class="indent">
Είναι σαν να βλέπετε κάποιον να πνίγεται, και γνωρίζετε πώς να κολυμπήσετε
και δεν πρόκειται για τον Bush...
</p>
<p>
[γέλια]
</p>
<p class="indent">
...τότε έχετε ένα ηθικό καθήκον να τον σώσετε. Δεν ξέρω κολύμπι, αλλά σε
αυτήν την περίπτωση η δουλειά που έπρεπε να γίνει δεν ήταν κολύμπι, ήταν
η συγγραφή αρκετού λογισμικού. Και για αυτό, είχα μια ευκαιρία. Έτσι
αποφάσισα ότι ή θα ανέπτυσσα ένα λειτουργικό σύστημα Ελεύθερου Λογισμικού
ή θα πέθαινα προσπαθώντας. Από γηρατειά προφανώς.
</p>
<p>
[γέλια]
</p>
<p class="indent">
Επειδή, εκείνον τον καιρό, το κίνημα του Ελεύθερου Λογισμικού
το οποίο ξεκινούσα, δεν είχε ενεργούς εχθρούς. Υπήρχε ένα πλήθος
κόσμου που διαφωνούσε, αλλά απλώς το έπαιρνε για πλάκα. Κανείς δεν
προσπαθούσε ενεργά να μας σταματήσει από το να αναπτύξουμε ένα
ελεύθερο λειτουργικό σύστημα. Το εμπόδιο ήταν απλώς ότι επρόκειτο
για πολλή δουλειά, και κανείς δεν γνώριζε αν θα φτάναμε ποτέ σε
εκείνο το σημείο. Αλλά αν μάχεσαι για την ελευθερία, δεν πρέπει
να περιμένεις μέχρι να δεις αν πρόκειται να κερδίσεις πριν
ξεκινήσεις να μάχεσαι, γιατί αν αυτή είναι η πολιτική σου, πάντα
θα χάνεις τις ευκαιρίες.
</p>
<p>
<span id="choosing-the-unix-design">(<a href="#menu">πίσω στο μενού</a>)
[Ενότητα: Επιλέγοντας τη σχεδίαση του Unix]</span>
</p>
<p class="indent">
Έτσι αυτή η απόφαση με οδήγησε σε άλλες αποφάσεις, αποφάσεις για τον τεχνικό
σχεδιασμό. Τι είδους σύστημα θα έπρεπε να είναι; Ευτυχώς, πίσω στη δεκαετία του
1980 υπήρχαν πολλές διαφορετικές αρχιτεκτονικές ηλεκτρονικών υπολογιστών και
συνέχεια παρουσιάζονταν νέες. Γνώριζα ότι θα χρειάζονταν χρόνια για να τελειώσει
ένα λειτουργικό σύστημα, και μέχρι τότε οι υπολογιστές θα ήταν διαφορετικοί.
Οπότε αυτό σήμαινε ότι το σύστημα έπρεπε να είναι φορητό. Διαφορετικά, πιθανόν
να ήταν ξεπερασμένο πριν ολοκληρωθεί.
</p>
<p class="indent">
Αλλά υπήρχε ένα επιτυχές φορητό λειτουργικό σύστημα το οποίο γνώριζα και
αυτό ήταν το Unix. Έτσι αποφάσισα να ακολουθήσω το σχεδιασμό του Unix,
εκτιμώντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα είχα μια καλύτερη ευκαιρία να
ολοκληρώσω ένα σύστημα το οποίο θα ήταν πραγματικά φορητό και χρήσιμο.
Επιπλέον, αφού το Unix ήταν δημοφιλές, θα ήταν χρήσιμο να κάνω το σύστημα
προς τα πάνω συμβατό με το Unix. Και με αυτόν τον τρόπο, οι πολλοί χρήστες
του Unix θα είχαν τη δυνατότητα μιας άνετης μεταστροφής.
</p>
<p class="indent">
Έτσι αποφάσισα να το κάνω αυτό, και αυτό οδήγησε σε ένα ενδιαφέρον επακόλουθο.
Βλέπετε, το Unix αποτελείται από εκατοντάδες διαφορετικά ξεχωριστά συστατικά
τα οποία επικοινωνούν με διεπαφές οι οποίες ήταν λίγο πολύ τεκμηριωμένες.
Και οι χρήστες χρησιμοποιούν αυτές τις ίδιες διεπαφές για να επικοινωνήσουν
με αυτά τα συστατικά.
</p>
<p class="indent">
Έτσι για να είναι συμβατό με το Unix, πρέπει να διατηρηθούν οι ίδιες
διεπαφές, λίγο πολύ και να αντικατασταθεί κάθε τμήμα με όρους συμβατότητας.
Το οποίο σήμαινε ότι όλες οι αρχικές σχεδιαστικές αποφάσεις είχαν ήδη ληφθεί.
Αυτά τα τμήματα θα μπορούσαν να αντικατασταθούν από πολλούς διαφορετικούς
ανθρώπους. Για κάθε τμήμα, μια διαφορετική ομάδα προγραμματιστών θα
μπορούσε να εργάζεται σε αυτό και θα μπορούσαν να εργάζονται πάνω σε
κάθε τμήμα ξεχωριστά. Το οποίο εξουδετερώνει ένα από τα μεγαλύτερα
προβλήματα ενός μεγάλου έργου προγραμματισμού το οποίο είναι η δυσκολία
να έχεις τόσο πολλούς ανθρώπους να μιλάνε μεταξύ τους.
</p>
<p>
[00:45:30]
</p>
<p class="indent">
Παίρνοντας την απόφαση της συμβατότητας με το Unix, η οποία ήταν σημαντική
για να γίνει το σύστημα εύκολα αποδεκτό, είχε ήδη γίνει για εμάς η κατάτμηση
σε ξεχωριστά μέρη. Εκατοντάδες από αυτά.
</p>
<p>
<span id="the-name-gnu">(<a href="#menu">πίσω στο μενού</a>)
[Ενότητα: Το όνομα &quot;GNU&quot;]</span>
</p>
<p class="indent">
Το μόνο που χρειαζόμασταν για να ξεκινήσουμε να εργαζόμαστε, ήταν
το όνομα. Στην κοινότητα των προγραμματιστών που μοιράζονταν λογισμικό
στη δεκαετία του 70, η ιδέα ήταν ότι το Ελεύθερο Λογισμικό είναι ένας
σωστός και ηθικός τρόπος ζωής, προγραμματίζαμε για την ικανοποίηση που
μας έδινε.
</p>
<p class="indent">
Πολλοί από εμάς ήταν φοιτητές, και πολλοί από τους υπόλοιπους πληρώνονταν
για να κάνουν αυτήν τη δουλειά, αλλά αυτό ήταν δευτερεύον. Ο κύριος λόγος
που ασχολούμασταν με τον προγραμματισμό ήταν επειδή ήταν μια έντονα
συναρπαστική διασκέδαση. Επειδή το κάναμε αυτό σε πνεύμα απόλαυσης και
διασκέδασης, είχαμε πολλές άλλες πρακτικές που ήταν σχεδιασμένες για
διασκέδαση. Για παράδειγμα, θα δίναμε συχνά στα προγράμματά μας αστεία
ονόματα ή ακόμα και σκανδαλιστικά - σκανταλιάρικα ονόματα. Και είχαμε
μια ιδιαίτερη συνήθεια η οποία ήταν, όταν αναπτύσσεις ένα πρόγραμμα το
οποίο είναι εμπνευσμένο από ένα άλλο πρόγραμμα - ίσως συμβατό με εκείνο -
θα μπορούσες να δώσεις στο πρόγραμμά σου ένα όνομα το οποίο ήταν ένα
αναδρομικό ακρωνύμιο που να δηλώνει ότι αυτό το πρόγραμμα δεν είναι το άλλο.
Είναι ένας αστείος τρόπος να αποδοθεί αναγνώριση στο πρωτότυπο πρόγραμμα
το οποίο αποτελούσε την έμπνευση.
</p>
<p>
[00:47:32]
</p>
<p class="indent">
Για παράδειγμα, το 1975, ανέπτυξα τον πρώτο κειμενογράφο Emacs,
έναν κειμενογράφο επεκτάσιμο και προγραμματιζόμενο. Στην πραγματικότητα
μπορούσες να επανα-προγραμματίσεις τον κειμενογράφο ενώ τον χρησιμοποιείς.
Και αυτό ήταν τόσο ελκυστικό που έγινε αντικείμενο μίμησης περίπου τριάντα
φορές. Και κάποιοι από αυτούς ονομάζονταν
&quot;<span style="font-style: italic;">κάτι Emacs</span>&quot;,
αλλά υπήρχαν επίσης τα Sine, για το Sine Is Not Emacs, και Fine,
για το Fine Is Not Emacs, και Eine, για το Eine Is Not Emacs. Και το Mince,
για το Mince Is Not Complete Emacs, και η έκδοση δύο του Eine ονομαζόταν
Zwei, για το Zwei Was Eine Initially.
</p>
<p class="indent">
Έτσι μπορούσες να κάνεις πολλή πλάκα με τα αναδρομικά ακρωνύμια. Σε
έλλειψη καλύτερης ιδέας, αναζήτησα ένα αναδρομικό ακρωνύμιο για κάτι - Is
Not Unix, αλλά δοκίμασα όλες τις εικοσιέξι πιθανότητες, αλλά καμιά από
αυτές δεν ήταν κάποια λέξη στα Αγγλικά, και αν δεν έχει άλλη σημασία,
δεν έχει πλάκα. Άρα τι να έκανα; Ευτυχώς, σκέφτηκα, θα μπορούσα να κάνω
μια σύντμηση, και με αυτόν τον τρόπο θα είχα ένα αναδρομικό ακρωνύμιο
με τρία γράμματα.
</p>
<p class="indent">
Δοκίμασα κάθε γράμμα, ANU, BNU, CNU, DNU, ENU, FNU, GNU! Λοιπόν, gnu
ήταν η πιο αστεία λέξη στην Αγγλική γλώσσα. Δίνοντας μία ευφυή, με νόημα,
ειδική αιτία για να ονομάζεται κάτι gnu, δεν μπορούσα να αντισταθώ.
</p>
<p>
[00:49:21]
</p>
<p class="indent">
Γιατί η λέξη gnu χρησιμοποιείται τόσο πολύ για λογοπαίγνιο; Επειδή
σύμφωνα με το λεξικό, προφέρεται
&quot;<span style="font-style: italic;">noo</span>&quot;. Το
&quot;<span style="font-style: italic;">g</span>&quot; δεν
προφέρεται. Και ο πειρασμός να πεις gnu αντί για
&quot;<span style="font-style: italic;">new</span>&quot;
οπουδήποτε είναι σχεδόν ακατανίκητος σε όσους αρέσουν τα λογοπαίγνια.
Υπήρχε ακόμα και ένα αστείο τραγούδι εμπνευσμένο από τη λέξη gnu στα
χρόνια της παιδικής μου ηλικίας. Με τόσο γέλιο ήδη συσχετισμένο με
τη λέξη, ήταν το καλύτερο δυνατό όνομα για ο,τιδήποτε.
</p>
<p class="indent">
Ωστόσο, αν πρόκειται για το όνομα του λειτουργικού μας συστήματος,
παρακαλώ μην ακολουθείτε το λεξικό. Αν μιλάτε για το
&quot;<span style="font-style: italic;">new</span>&quot;
λειτουργικό σύστημα θα προκαλέσετε σύγχυση - ιδιαίτερα επειδή
εργαζόμαστε πάνω σε αυτό εδώ και εικοσιπέντε χρόνια, δεν είναι πια νέο.
Αλλά ακόμα είναι και πάντα θα είναι
&quot;<span style="font-style: italic;">gnu</span>&quot; [δύο συλλαβές,
όπως &quot;<span style="font-style:
italic;">canoe</span>&quot;], ανεξάρτητα πόσοι το προφέρουν λανθασμένα
&quot;<span style="font-style: italic;">Linux</span>&quot;.
</p>
<p class="indent">
Λοιπόν, πώς ξεκίνησε αυτό το λάθος;
</p>
<p>
<span id="gnu-and-linux">(<a href="#menu">πίσω στο μενού</a>)
[Ενότητα: GNU και Linux]</span>
</p>
<p class="indent">
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, αναπτύσσαμε το ένα κομμάτι μετά
το άλλο του συστήματος GNU. Στην αρχή πήγαινε αργά επειδή ήμασταν μόνο
εγώ και ένα άλλο άτομο, αφού, βεβαίως, ο στόχος δεν ήταν να έχουμε ένα
σύστημα γραμμένο από εμένα, ο στόχος ήταν να έχουμε ένα σύστημα Ελεύθερου
Λογισμικού το συντομότερο. Έτσι φυσικά προσέλαβα και άλλους για να βοηθήσουν
στο μέτρο που μπορούσα να βοηθήσω και εγώ. Ξεκινώντας το 1983, πριν
πραγματικά αρχίσω να γράφω ο,τιδήποτε, άρχισα να ζητάω από άλλους να
συμπράξουν. Και με τα χρόνια, κάθε χρόνο, έρχονταν περισσότεροι και ξεκινούσαν
να συμβάλλουν στο GNU.
</p>
<p>
[00:51:23]
</p>
<p class="indent">
Γύρω στα 1990, είχαμε σχεδόν όλα τα κομμάτια. Αλλά ένα από τα μεγάλα
βασικά συστατικά έλειπε, και αυτό ήταν ο πυρήνας. Έτσι το 1990, το
Ίδρυμα Ελεύθερου Λογισμικού - το οποίο είχα ξεκινήσει στο τέλος του
1985 για να βρω χρηματοδότηση για να συμβάλλω στην πρόοδο του Ελεύθερου
Λογισμικού - προσέλαβε κάποιον για να ξεκινήσει να αναπτύσσει έναν
πυρήνα. Επέλεξα το σχεδιασμό του πυρήνα, και αυτή ήταν η όλη συμμετοχή μου.
Δεν τον έγραψα εγώ. Διάλεξα ένα σχεδιασμό για τον οποίο θεωρούσα ότι θα
μας επέτρεπε να τελειώσουμε τον πυρήνα το συντομότερο δυνατόν. Δηλαδή,
βρήκα ένα μικροπυρήνα, ο οποίος είχε αναπτυχθεί από ένα έργο με κρατική
χρηματοδότηση σε ένα πανεπιστήμιο και είπα, ωραία ας το χρησιμοποιήσουμε
ως βάση και πάνω σε αυτό θα αναπτύξουμε μια συλλογή από προγράμματα για
τον χρήστη, καθένα από τα οποία θα προσφέρει μια συγκεκριμένη υπηρεσία για
τον πυρήνα και θα επικοινωνούν μεταξύ τους με μηνύματα, το οποίο είναι ένα
χαρακτηριστικό που ο μικροπυρήνας υλοποιεί για τον χρήστη.
</p>
<p class="indent">
Αυτός επίσης είναι ο τρόπος ο οποίος εθεωρείτο ως ο ομαλότερος για το σχεδιασμό
πυρήνων τότε στα 1990. Αλλά τι να κάνουμε, χρειάστηκαν πολλά πολλά χρόνια για
να καταφέρει αυτός ο πυρήνας έστω να δουλέψει και ακόμα δεν δουλεύει σωστά, και
φαίνεται ότι ίσως υπάρχουν θεμελιώδη προβλήματα με αυτόν το σχεδιασμό, τα οποία
κανείς δε γνώριζε τότε το 1990.
</p>
<p class="indent">
Αλλά ευτυχώς, δεν χρειάστηκε να περιμένουμε αφού το 1991 ένας φοιτητής
στη Φινλανδία ανέπτυξε έναν άλλον πυρήνα χρησιμοποιώντας το μονολιθικό,
παραδοσιακό σχεδιασμό, και κατόρθωσε να τον κάνει μόλις να δουλέψει σε
λιγότερο από ένα χρόνο. Αυτός ο πυρήνας, ο οποίος ονομαζόταν
&quot;<span style="font-style: italic;">Linux</span>&quot;,
αρχικά δεν ήταν Ελεύθερο Λογισμικό, ωστόσο, το 1992, ο συγγραφέας του
άλλαξε την άδεια χρήσης και υιοθέτησε μια άδεια χρήσης Ελεύθερου Λογισμικού,
συγκεκριμένα την GNU Γενική Άδεια Δημόσιας Χρήσης την οποία είχα γράψει για
να χρησιμοποιηθεί ως η άδεια χρήσης για τα κομμάτια του GNU τα οποία αναπτύσσαμε.
</p>
<p class="indent">
Έτσι αν και το Linux δεν αναπτύχθηκε για το έργο GNU, ήταν Ελεύθερο
Λογισμικό εκείνη την εποχή το 1992 και έτσι ο συνδυασμός του σχεδόν
έτοιμου συστήματος GNU και του πυρήνα Linux διαμόρφωσε ένα πλήρες
σύστημα. Ένα σύστημα το οποίο στην πραγματικότητα μπορούσες να εγκαταστήσεις
σε έναν άδειο προσωπικό υπολογιστή και για πρώτη φορά ήταν δυνατό να
εργαστεί κανείς με έναν προσωπικό υπολογιστή στην ελευθερία. Ο στόχος
τον οποίο είχαμε θέσει τον Ιανουάριο του 1984 είχε επιτευχθεί.
</p>
<p class="indent">
Η ανάπτυξη του Linux ήταν μια σημαντική συμβολή στην κοινότητα του
Ελεύθερου Λογισμικού. Ήταν το βήμα το οποίο μας έφερε στο σημείο του
τερματισμού. Πριν από αυτό, είχαμε πολλά χρήσιμα προγράμματα τα οποία
ο κόσμος μπορούσε να εγκαταστήσει στη βάση ενός μη-ελεύθερου λειτουργικού
συστήματος. Μόλις είχαμε βρει το τελευταίο κομμάτι που έλειπε, είχαμε
κάτι που θα μπορούσατε να εγκαταστήσετε αντικαθιστώντας το μη-ελεύθερο
λειτουργικό σύστημα.
</p>
<p>
[00:55:16]
</p>
<p class="indent">
Ωστόσο, η σύγχυση που προκαλεί η αντίληψη ότι το σύνολο του συστήματος
ήταν το Linux, ότι είχε αναπτυχθεί εξ ολοκλήρου από τον φοιτητή το 1991
ήταν εξαιρετικά ζημιογόνα από τότε για το κίνημα του Ελεύθερου Λογισμικού
γιατί διέκοπτε τη σύνδεση από το λογισμικό μας προς τη φιλοσοφία μας.
</p>
<p class="indent">
Πριν από εκείνη την εποχή, δεν υπήρχε πλήρες ελεύθερο λειτουργικό
σύστημα, αλλά υπήρχαν πολλά σημαντικά τμήματα ενός και οι χρήστες
θα τα εγκαθιστούσαν πάνω σε μη-ελεύθερα λειτουργικά συστήματα όχι
μόνο επειδή ήταν ελεύθερα αλλά και συνήθως καλύτερα. Και όταν το
έκαναν αυτό, μπορούσαν να αντιληφθούν ότι εγκαθιστούν αυτά τα
προγράμματα GNU, και έτσι έβλεπαν τον εαυτό τους ως οπαδούς του GNU,
και όταν έβλεπαν τα άρθρα που υπήρχαν σε ορισμένα από αυτά τα πακέτα,
τα οποία εξηγούσαν τη φιλοσοφία του Ελεύθερου Λογισμικού, την ίδια
φιλοσοφία για την οποία σας μιλάω σήμερα, θα σκέφτονταν
&quot;<span style="font-style: italic;">Α, αυτή είναι η φιλοσοφία
πίσω από το GNU, και μου αρέσει το GNU, καλό θα είναι να το διαβάσω
αυτό.</span>&quot; Αυτό δεν σήμαινε ότι όλοι θα συμφωνούσαν μαζί μας,
αλλά τουλάχιστο θα έδιναν προσοχή στα επιχειρήματα. Θα τα αντιμετώπιζαν
με σοβαρότητα. Έτσι είχαμε μια ευκαιρία να τους πείσουμε, και αν τους
πείθαμε, θα είχαν κίνητρο να συμβάλλουν στο Ελεύθερο Λογισμικό, να
συμβάλλουν στο GNU. Έτσι το λογισμικό διαχέει τη φιλοσοφία και η φιλοσοφία
επεκτείνει το λογισμικό.
</p>
<p class="indent">
Μόλις οι χρήστες άρχιζαν να χρησιμοποιούν λίγο-πολύ το πλήρες σύστημα GNU,
και νόμιζαν ότι ήταν το Linux, τότε, η χρήση του συστήματος GNU δεν οδηγούσε
πλέον τον κόσμο στη φιλοσοφία μας - για την οποία σας μίλησα σήμερα, τη
φιλοσοφία του κινήματος του Ελεύθερου Λογισμικού - αντίθετα οδήγησε τον
κόσμο να προσέξει τη φιλοσοφία του προγραμματιστή του Linux.
</p>
<p class="indent">
Ο οποίος δεν έχει ποτέ συμφωνήσει με τις αρχές του κινήματος του Ελεύθερου
Λογισμικού. Στην πραγματικότητα, του αρέσει να αυτο-αποκαλείται απολιτικός.
</p>
<p>
[00:57:44]
</p>
<p class="indent">
Αλλά, όπως συχνά συμβαίνει όταν κάποιοι δηλώνουν απολιτικοί, στην
πραγματικότητα, ενστερνίζονται και προβάλλουν ένα συγκεκριμένο
σημείο άσκησης πολιτικής και η πολιτική του άποψη είναι ότι ο
προγραμματιστής θα πρέπει να έχει πλήρη εξουσία, ο προγραμματιστής
μπορεί να αποφασίσει εντελώς αν θα έχετε ελευθερία ή όχι και ότι
είναι πάντα λάθος να δείχνετε ανυπακοή στον προγραμματιστή. Δηλαδή,
είναι πάντα λάθος να παραβιάζετε οποιαδήποτε άδεια χρήσης λογισμικού.
Αυτή είναι η άποψη που έχει διατυπώσει στο παρελθόν.
</p>
<p class="indent">
Και όταν οι χρήστες νομίζουν ότι ολόκληρο το σύστημα είναι δική του
εργασία, τείνουν προς αυτόν για οδηγίες σχετικά και με αυτά τα
δεοντολογικά ερωτήματα. Έτσι παρατηρούμε τη δυσάρεστη κατάσταση ένα
σύστημα το οποίο προέρχεται κυρίως από τη δική μας εργασία να οδηγεί
τους χρήστες να ακολουθούν απόψεις οι οποίες είναι αντίθετες με τις
δικές μας αφού το σύστημα λανθασμένα αποδίδεται σε κάποιον άλλο.
Και για αυτόν το λόγο έδωσα τόση σημασία σε αυτό το ζήτημα. Για αυτόν
το λόγο σας ζητώ, σας παρακαλώ να ονομάζετε το σύστημα GNU+Linux ή
GNU/Linux. Παρακαλώ μην το ονομάζετε Linux. Δεν είναι μόνο άδικο προς
τους βασικούς προγραμματιστές του συστήματος αν το ονομάζετε διαφορετικά,
καθοδηγεί επίσης τους χρήστες να μη σκέφτονται σχετικά με την ελευθερία.
</p>
<p class="indent">
Και αυτό είναι όντως επικίνδυνο επειδή η ιστορία μας δείχνει ότι για την
ελευθερία δεν υπάρχει ποτέ εγγύηση ότι θα είναι εξασφαλισμένη. Και δεν
χρειάζεται να πάμε πολύ μακριά στην ιστορία. Απλώς αρκεί να ρίξετε μια
ματιά στην πρόσφατη ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών για να παρατηρήσετε
πώς οι άνθρωποι μπορούν να χάσουν την ελευθερία τους. Η ζωή πάντα σας
παρέχει ευκαιρίες να χάσετε την ελευθερία σας. Κάποιος λέει
&quot;<span style="font-style: italic;">δώσε μου την ελευθερία σου και
θα σου δώσω αυτό... ή το άλλο... θα σε προστατέψω... ή θα σε φροντίσω εγώ
</span>&quot; ή ό,τι άλλο. Αν δεν εκτιμάτε την ελευθερία σας, αν δεν την
εκτιμάτε πολύ έντονα, θα τη χάσετε. Το διαζύγιο ενός ανόητου και της
ελευθερίας του είναι θέμα χρόνου.
</p>
<p>
<span
id="software-freedom-needs-to-be-widely-understood">(<a
href="#menu">πίσω
στο μενού</a>)
[Ενότητα: Η ελευθερία στο Λογισμικό χρειάζεται να γίνει ευρύτερα κατανοητή]</span>
</p>
<p class="indent">
Για να υπερασπιστούν οι χρήστες την ελευθερία τους, πρέπει να της δίνουν
αξία, πρέπει να την απολαμβάνουν. Και για να την απολαμβάνουν και να την
εκτιμούν, πρώτα θα πρέπει να γνωρίζουν τι είναι. Σε άλλα πεδία στη ζωή,
οι περισσότεροι έχουν ακουστά για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτό δε
σημαίνει ότι η υπεράσπισή τους είναι εύκολη, αλλά ότι τουλάχιστο δεν
χρειάζεται να ξεκινήσουμε την εκπαίδευση από την κατανόηση της αρχικής
ιδέας. Δεν χρειάζεται να ξεκινήσουμε αναλύοντας τι σημαίνει ελευθερία
του τύπου σαν να ήταν κάτι πρωτάκουστο. Η έννοια της ελευθερίας του
τύπου πριν από αιώνες είχε εξελιχθεί και διαδοθεί.
</p>
<p class="indent">
Αλλά η πληροφορική είναι καινούργια. Μόλις πριν από δέκα χρόνια ένας
μεγάλος αριθμός ανθρώπων στις πλουσιότερες χώρες άρχισε να χρησιμοποιεί
ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Και είναι μόνο μερικές δεκαετίες που υπάρχουν
οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Έτσι και οι ιδέες για το τι είναι τα ανθρώπινα
δικαιώματα πάνε μαζί με τη χρήση του λογισμικού το οποίο άρχισε μόλις να
αναπτύσσεται. Το κίνημα του Ελεύθερου Λογισμικού λέει ότι υπάρχουν τέσσερα
βασικά ανθρώπινα δικαιώματα για τον χρήστη του λογισμικού. Αυτή είναι μια
νέα ιδέα. Οι περισσότεροι χρήστες λογισμικού δεν είχαν ποτέ σκεφτεί για
το ερώτημα ποια ανθρώπινα δικαιώματα ένας χρήστης λογισμικού θα πρέπει να
έχει. Έχουν απλώς αποδεχθεί ό,τι τους έχουν πει, δηλαδή, ότι τα ανθρώπινα
δικαιώματα τα οποία παρέχονται σε έναν χρήστη λογισμικού είναι: απολύτως κανένα.
</p>
<p class="indent">
Αυτό είναι ό,τι τους δίνουν οι προγραμματιστές του ιδιοκτησιακού λογισμικού.
Αυτό είναι που παρατηρούν και σχεδόν όλοι αποδέχονται. Αυτό είναι ό,τι έχουν
κάνει. Και δεν έχουν ακούσει ποτέ κανέναν να λέει ότι υπάρχει και άλλη άποψη.
</p>
<p class="indent">
Οπότε στην πράξη πρέπει να ξεκινήσουμε από το βήμα ένα, το οποίο είναι να
πούμε στον κόσμο τι σημαίνει να έχουν ελευθερία ως χρήστες λογισμικού. Και
τότε θα μπορούμε να ελπίζουμε ότι ο κόσμος θα εκτιμήσει αυτές τις ελευθερίες
αρκετά ώστε να τις υπερασπιστεί και έτσι ίσως να μπορέσουμε να παραμείνουμε
ελεύθεροι. Το μέλλον της κοινότητάς μας εξαρτάται από την κλίμακα των αξιών
που ορίζουμε, περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο.
</p>
<p>
[01:03:27]
</p>
<p class="indent">
Και για αυτό είναι τόσο σημαντικό σήμερα να διδάσκουμε τον κόσμο σχετικά
με τις αρχές του κινήματος του Ελεύθερου Λογισμικού. Δεν αρκεί απλώς να
διδάξουμε τη χρήση του Ελεύθερου Λογισμικού. Βέβαια ελπίζω ότι θα
χρησιμοποιούν Ελεύθερο Λογισμικό, γιατί είναι κρίμα αν χρησιμοποιούν
μη-ελεύθερο λογισμικό υποτέλειας του χρήστη. Αλλά απλώς η χρήση του
Ελεύθερου Λογισμικού δεν είναι αρκετή αν θέλουμε να έχουμε ελευθερία
η οποία θα διαρκέσει για πολλά χρόνια. Αν δίναμε αύριο ελευθερία σε όλους
τους χρήστες υπολογιστών, αλλά δεν γνώριζαν τι είναι αυτή η ελευθερία,
πολλοί από αυτούς θα την είχαν χάσει γιατί κάποιος θα τους είχε πει
&quot;<span style="font-style:
italic;">έχω ένα ωραίο πρόγραμμα το οποίο κάνει τα πράγματα ευκολότερα,
θα το προτιμούσες; Βέβαια, πρέπει να υποσχεθείς να μην το μοιραστείς και
δεν θα σε αφήσω να δεις τι έχει μέσα, αλλά είναι ένα ωραίο πρόγραμμα, δεν
το θέλεις;</span>&quot;
</p>
<p class="indent">
Ένα άτομο που δεν έχει μάθει να σκέφτεται ότι υπάρχει κάτι λάθος μπορεί
να ανταποκριθεί θετικά. Και αυτό σημαίνει ότι η κομμάτια της ελευθερίας
του έχουν χαθεί. Οπότε δεν αρκεί απλώς να δίνουμε ελευθερία. Χρειάζεται
να διδάσκουμε τον κόσμο να την αναγνωρίζει ως τέτοια ώστε να μπορεί να
μάθει να την εκτιμά και μετά να την υπερασπίζεται και να μην την αφήνει
να φύγει. Αυτό χρειαζόμαστε αν θέλουμε να έχουμε ελευθερία όχι μόνο στο
μέλλον αλλά μόνιμα.
</p>
<p>
<span
id="we-urgently-need-people-to-work-on-stage-2">(<a
href="#menu">πίσω στο μενού</a>) [Ενότητα: Χρειαζόμαστε επειγόντως άτομα να εργαστούν στο &quot; στάδιο 2&quot;]</span>
</p>
<p class="indent">
Πολλοί προτείνουν μια λύση δύο σταδίων. Λένε, πρώτα, ας διδάξουμε στον
κόσμο να χρησιμοποιεί Ελεύθερο Λογισμικό και μετά, μόλις το χρησιμοποιήσει,
θα τους διδάξουμε να εκτιμούν την ελευθερία.
</p>
<p class="indent">
Ωραία, αυτή η λύση δύο σταδίων ίσως να είναι ικανοποιητική, αν δοκιμαζόταν
κατάλληλα, αλλά όταν κάποιοι την πρότειναν, σχεδόν πάντα πήγαιναν να
ασχοληθούν με το στάδιο ένα. Ουσιαστικά, κατέληξα να παραδεχτώ ότι αυτή
η ιδέα της λύσης δύο σταδίων είναι στην πράξη μια δικαιολογία για να
ασχοληθεί κάποιος με το στάδιο ένα και να αγνοήσει το στάδιο δύο. Το
στάδιο δύο είναι αυτό με το οποίο ασχολούμαι. Έτσι αν πράγματι εμπιστεύεστε
μια λύση δύο σταδίων, ελάτε μαζί μου και εργαστείτε στο στάδιο δύο γιατί
το πρόβλημα είναι ότι ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της κοινότητάς μας έχει
επικεντρωθεί στο στάδιο ένα και ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της κοινότητάς
μας έχει μιλήσει σχετικά με τα πρακτικά οφέλη αγνοώντας την ελευθερία,
που ουσιαστικά, σε αυτό το σημείο, αν αρχίσετε να χρησιμοποιείτε το
σύστημα GNU/Linux, ίσως να μην ακούσετε επί πολλά χρόνια κανέναν να
μιλάει για την ελευθερία. Με άλλα λόγια, η κοινότητά μας δεν έχει μόνο
αρχίσει να λησμονεί το στόχο της ελευθερίας, τον έχει ήδη ξεχάσει εντελώς.
Με αυτό το αποτέλεσμα τώρα χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια εκπαίδευσης των
μελών της κοινότητάς μας σχετικά με την ελευθερία η οποία είναι η αιτία
για την οποία δημιουργήσαμε αυτήν την κοινότητα.
</p>
<p class="indent">
Από όλα τα λειτουργικά συστήματα στην ιστορία, όλα εκτός από ένα έχουν
αναπτυχθεί για εμπορικούς σκοπούς ή για τεχνικούς λόγους. Το GNU
αναπτύχθηκε για χάρη της ελευθερίας. Οι χρήστες πρέπει να το μάθουν αυτό.
Και θα ήθελα να σας ζητήσω να συμμετάσχετε στην προσπάθεια να τους το
διδάξουμε αυτό. Για αυτό αφιερώνω τον εαυτό μου τώρα στη διάδοση αυτών
των ιδεών της ελευθερίας. Τώρα υπάρχουν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο
συντελεστές στο Ελεύθερο Λογισμικό. Η κοινότητα δεν με χρειάζεται τόσο
ως προγραμματιστή, και εξάλλου, γερνάω, μάλλον δεν μπορώ να το κάνω αυτό
τόσο καλά όσο πριν. Αλλά δεν υπάρχουν ένα εκατομμύριο άτομα να διδάξουν
τους χρήστες να εκτιμούν την αξία της ελευθερίας και ειδικά την αξία της
ελευθερίας να συνεργάζονται σε μια κοινότητα. Εκεί είναι όπου χρειαζόμαστε
επειγόντως περισσότερο κόσμο.
</p>
<p>
[01:08:19]
</p>
<p>
<span id="today-we-have-enemies">(<a href="#menu">πίσω στο μενού</a>)
[Ενότητα: Σήμερα, έχουμε εχθρούς]</span>
</p>
<p class="indent">
Ειδικά επειδή σήμερα, έχουμε κάτι που δεν είχαμε πριν: εχθρούς. Ισχυρούς
εχθρούς. Πλούσιες εταιρίες που νομίζουν ότι θα πρέπει να εξουσιάζουν τον
κόσμο, και σχεδόν το κάνουν.
</p>
<p class="indent">
Αντιμετωπίζουμε πολλά είδη εμποδίων σήμερα. Για παράδειγμα, πολλά προϊόντα
υλικού δεν συνοδεύονται από προδιαγραφές.
</p>
<p class="indent">
Το 1984, όταν άρχισα να γράφω το GNU, αυτή η ιδέα ήταν πρωτάκουστη. Σχεδόν
αδιανόητη. Βέβαια όταν αγοράζεις έναν υπολογιστή υπάρχει εγχειρίδιο το οποίο
σου λέει ακριβώς πώς να χρησιμοποιήσεις κάθε πράγμα μέσα στον υπολογιστή.
Πώς θα ήταν δυνατό να σου πουλήσουν έναν υπολογιστή και να μη σου πουν πώς
να το χρησιμοποιήσεις;
</p>
<p class="indent">
Αλλά σήμερα αυτό είναι ακριβώς που κάνουν ορισμένοι κατασκευαστές υλικού.
και είναι δύσκολο να γράψεις ένα ελεύθερο πρόγραμμα-οδηγό για κάποιες
συσκευές εισόδου-εξόδου όταν δεν γνωρίζεις τι εντολές να της δώσεις.
Βέβαια, οι κατασκευαστές ισχυρίζονται
&quot;<span style="font-style: italic;">α, αυτό δεν είναι πρόβλημα,
υποστηρίζουμε το Linux</span>&quot;. Ονομάζουν το σύστημα Linux. Και
σου παρέχουν ένα πρόγραμμα-οδηγό και λένε
&quot;<span style="font-style: italic;">Απλώς χρησιμοποίησε αυτό το
πρόγραμμα-οδηγό</span>&quot;. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι αυτό το πρόγραμμα
δεν είναι Ελεύθερο Λογισμικό. Είναι μόνο ένα εκτελέσιμο πρόγραμμα. Οπότε
δεν μπορείς να το αλλάξεις. Δεν μπορείς να μελετήσεις τι κάνει. Άρα αυτό
δεν είναι αποδεκτό.
</p>
<p class="indent">
Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι, από τη μία, ανάστροφη μηχανική για να
ανακαλύψουμε πώς να αναπτύσσουμε ελεύθερα προγράμματα-οδηγούς. Και από
την άλλη, να πιέσουμε αυτές τις εταιρίες να συνεργαστούν μαζί μας.
</p>
<p class="indent">
Έτσι ώστε να κάνουμε το Ελεύθερο Λογισμικό να χρησιμοποιεί ουσιαστικά
το υλικό του υπολογιστή. Αυτός ο υπολογιστής έχει ένα διαμορφωτή-αποδιαμορφωτή
(modem) το οποίο δεν δουλεύει. Είναι ένα lose (ηττημένο, ανεκμετάλλευτο) modem.
Εντάξει, ο όρος που τους αρέσει να χρησιμοποιούν είναι
&quot;<span style="font-style: italic;">winmodem</span>&quot;,
αλλά δεν θέλω να αναφέρομαι στα Microsoft Windows ως win, γιατί αυτός
είναι ένας επαινετικός όρος. Θα το ονομάζω λοιπόν lose modem.
</p>
<p class="indent">
Είναι ένα modem το οποίο λειτουργεί μόνο με Windows γιατί μέρος της
δουλειάς πρέπει να γίνει στο λογισμικό και δεν γνωρίζουμε τι
υποτίθεται ότι κάνει αυτό το λογισμικό και νομίζω ότι ορισμένες πτυχές
του είναι έτσι κι αλλιώς πατενταρισμένες.
</p>
<p>
[01:11:16]
</p>
<p class="indent">
Έτσι μου έχουν πει ότι μερικά από αυτά τα lose-modems έχουν τώρα υποστήριξη
Ελεύθερου Λογισμικού. Δεν γνωρίζω τις ακριβείς λεπτομέρειες. Σήμερα, όλες
οι κυριότερες πλακέτες ολοκληρωμένων κυκλωμάτων (chips) για τρισδιάστατα
βίντεο αποτυγχάνουν να δουλέψουν με το Ελεύθερο Λογισμικό γιατί οι
προδιαγραφές στο chip είναι μυστικές.
</p>
<p>
<span
id="we-need-to-stop-wasting-our-market-power">(<a href="#menu">go
to menu</a>)
[Ενότητα: Απαιτείται να σταματήσουμε να σπαταλάμε την αγοραστική μας ισχύ]</span>
</p>
<p class="indent">
Αυτή είναι μια περιοχή όπου η κοινότητά μας θα μπορούσε να ασκήσει
τρομακτική ισχύ. Με δεκάδες εκατομμύρια χρηστών, αν ήμασταν οργανωμένοι,
αν μπορούσαμε να πούμε σε μια εταιρία: &quot;<span style="font-style:
italic;">Πρόκειται να σας μποϊκοτάρουμε μέχρι να αρχίσετε να συνεργάζεστε
μαζί μας, και όταν αρχίσετε να συνεργάζεστε, τότε όλοι πρόκειται να
αγοράσουμε από εσάς και να μποϊκοτάρουμε τους άλλους</span>&quot;.
</p>
<p class="indent">
Θα μπορούσαμε να τους υποχρεώσουμε να αρχίσουν να μας φέρονται αξιοπρεπώς.
Αλλά δεν είμαστε οργανωμένοι και οι περισσότεροι στην κοινότητά μας δεν
έχουν ακούσει ποτέ την ιδέα ότι υπάρχει εδώ ένα δεοντολογικό ζήτημα
ελευθερίας. Οπότε σπαταλάμε την αγοραστική μας ισχύ.
</p>
<p class="indent">
Και το πρόβλημα γίνεται χειρότερο. Υπάρχει μια προσπάθεια σε εξέλιξη
ακριβώς τώρα, μια συνωμοσία των μεγαλύτερων εταιριών, να αλλάξουν το
σχεδιασμό των ηλεκτρονικών υπολογιστών στο μέλλον ώστε να είναι
αδύνατο να γραφεί Ελεύθερο Λογισμικό για πολλές σημαντικές εργασίες.
</p>
<p>
[01:13:05]
</p>
<p>
<span id="treacherous-computing">(<a href="#menu">πίσω στο μενού</a>)
[Ενότητα: Κακόβουλη Πληροφορική]</span>
</p>
<p class="indent">
Αυτή είναι γνωστή από αυτές ως &quot;<span style="font-style:
italic;">Έμπιστη Πληροφορική</span>&quot; και από εμάς ως
&quot;<span style="font-style: italic;">Κακόβουλη Πληροφορική
</span>&quot;. Το σχέδιό τους είναι οι προγραμματιστές λογισμικού
να έχουν τη δυνατότητα να εμπιστεύονται τον υπολογιστή σας για να
υπακούει σε αυτούς αντί σε εσάς. Από τη δική τους οπτική πρόκειται
για εμπιστοσύνη, από τη δική σας οπτική είναι κακόβουλο. Οπότε το
όνομα που επιλέγετε εξαρτάται από την πλευρά που υποστηρίζετε.
</p>
<p class="indent">
Είμαι στο πλευρό των χρηστών οι οποίοι θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα
να ελέγχουν τους δικούς τους υπολογιστές. Έτσι το ονομάζω Κακόβουλη
Πληροφορική. Πρόκειται για ένα πολύ επικίνδυνο σχέδιο, και δεν είναι
σαφές πώς μπορούμε να το σταματήσουμε. Απλώς απαιτείται να συνεχίσουμε
να αγωνιζόμαστε εναντίον του και να ελπίζουμε ότι κάτι θα πάει στραβά
με τα σχέδια τους, γιατί μερικές φορές κάτι πάει στραβά.
</p>
<p>
<span id="the-dmca-and-eucd-laws">(<a href="#menu">πίσω στο μενού</a>)
[Ενότητα: Οι νόμοι για τις DMCA και EUCD]</span>
</p>
<p class="indent">
Και υπάρχουν και οι νόμοι που ψηφίστηκαν οι οποίοι απαγορεύουν κάποια
προγράμματα Ελεύθερου Λογισμικού. Για παράδειγμα, στις ΗΠΑ υπάρχουν
ήδη δύο τέτοιοι νόμοι. Ένας από αυτούς ονομάζεται Digital Millennium
Copyright Act, που ουσιαστικά έδωσε στους εκδότες την ισχύ να γράφουν
τους δικούς τους νόμους περί πνευματικών δικαιωμάτων.
</p>
<p class="indent">
Η ιδέα είναι ότι αν οι εκδότες εκδώσουν κάτι σε κρυπτογραφημένη
μορφή ή με όποιον άλλον τρόπο έχει σχεδιαστεί για να περιορίσει
τον χρήστη, τότε ο,τιδήποτε βοηθάει τον χρήστη να αποδράσει προς
την ελευθερία, είναι παράνομο. Έτσι, για παράδειγμα, τα DVD
σχεδιάστηκαν για να περιορίσουν τον χρήστη. Το βίντεο σε DVD
είναι αποθηκευμένο με κρυπτογράφηση και αρχικά αυτή η κρυπτογράφηση
υποτίθεται ότι ήταν μυστική έτσι ώστε να μην είναι ποτέ δυνατό να
γραφεί Ελεύθερο Λογισμικό για την παρακολούθηση ενός βίντεο σε DVD.
Αλλά οι χρήστες το ανακάλυψαν και το αποτέλεσμα ήταν ότι ορισμένοι
έγραψαν ένα ελεύθερο πρόγραμμα για DVD. Αυτό το πρόγραμμα είναι
τώρα απαγορευμένο στις ΗΠΑ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ασκούνται στη
λογοκρισία λογισμικού. Έτσι, αν βρίσκεστε στις Ηνωμένες Πολιτείες,
και λυπάμαι για εσάς αν είστε εκεί γιατί δεν θα έχετε πολλά που
έχουν σχέση με βασικά ανθρώπινα δικαιώματα ιδιαίτερα αν είστε
αλλοδαπός, αλλά ένα δικαίωμα το οποίο διατηρείτε κατ' όνομα είναι
να αγοράσετε ένα DVD, έχετε το δικαίωμα να το δείτε. Αλλά η
διανομή του Ελεύθερου Λογισμικού που θα χρησιμοποιούσατε για να
το δείτε είναι παράνομη. Ακόμα και να πείτε στον κόσμο πού θα
μπορούσε να το βρει εκτός ΗΠΑ είναι παράνομο.
</p>
<p class="indent">
Αληθινά Οργουελική λογοκρισία.
</p>
<p>
[01:16:36]
</p>
<p class="indent">
Και λυπάμαι που πρέπει να πω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υιοθετήσει
μια οδηγία που είναι αρκετά παρόμοια. Δεν πάει τόσο μακριά. Απαγορεύει
μόνο την εμπορική διανομή τέτοιου λογισμικού. Αυτό ίσως να μας επέτρεπε
να ουρλιάξουμε εκτός από το ότι σε όλες σχεδόν τις χώρες, ίσως σε όλες,
όταν εφαρμόζεται αυτή η οδηγία πάει μακρύτερα από το απαραίτητο,
εφαρμόζεται με στενότερη ερμηνεία από αυτήν που απαιτεί η οδηγία.
Παίρνοντας το μέρος κάποιων πολυεθνικών γιγάντων εναντίον των ίδιων
τους των πολιτών. Έτσι έχουμε μια μικρογραφία για το πόσο η δημοκρατία
απειλείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και πόσο άρρωστη είναι η δημοκρατία
παντού στον κόσμο. Μια κυβέρνηση του λαού για τον λαό δεν θα είχε
υιοθετήσει τέτοιους περιορισμούς. Δεν θα ποινικοποιούσε εκατομμύρια
από τους δικούς της πολίτες για λογαριασμό εταιριών, συνήθως ξένων
εταιριών. Πρέπει να ρωτήσετε: για ποιους πραγματικά δουλεύουν αυτές
οι κυβερνήσεις; Εκπροσωπούν το λαό τους ή είναι οι σατράπες για
κάποιον που στέκεται υψηλότερα;
</p>
<p class="indent">
Αυτή η νομοθεσία εφαρμόζεται μόνο σε περιορισμένα πεδία σχετικά με το
τι μπορείτε να κάνετε με το λογισμικό. Εφαρμόζεται για να έχετε πρόσβαση
σε δημοσιεύσεις. Αν και πρόκειται για ένα στενό πεδίο του λογισμικού,
εν τούτοις μπορεί να γίνει τρομερά σημαντικό. Για παράδειγμα, αν
εκατομμύρια κόσμου θέλουν να παρακολουθήσουν DVD στον υπολογιστή τους,
και δεν μπορούν να το κάνουν με Ελεύθερο Λογισμικό, στην ουσία δεν
έχουν τη δυνατότητα να αποκτήσουν νόμιμα ένα πρόγραμμα για να το κάνουν
αυτό σε ένα ελεύθερο λειτουργικό σύστημα, πολλά από αυτά ίσως χρησιμοποιούν
μη-ελεύθερα λειτουργικά συστήματα και μη-ελεύθερο Λογισμικό μόνο για
αυτόν το λόγο. Οπότε αν και πρόκειται για μία εφαρμογή από τις χιλιάδες που
μπορεί να υπάρχουν σε λογισμικό, μπορεί να αποδειχθεί στην πράξη πολύ
σημαντική.
</p>
<p>
<span id="software-patents">(<a href="#menu">πίσω στο μενού</a>)
[Ενότητα: Διπλώματα ευρεσιτεχνίας λογισμικού]</span>
</p>
<p class="indent">
Η άλλη νομοθεσία που απαγορεύει πολλά είδη Ελεύθερου Λογισμικού μπορεί
πρακτικά να εφαρμοστεί σε οποιοδήποτε τύπο λογισμικού, και αυτή
είναι η νομοθεσία περί διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, για την οποίο μίλησα
σχετικά χθες
[<a href="http://mjesec.ffzg.hr/~dpavlin/stallman2006/dangers_of_software_patents_zagreb_08_march_2006.ogg">υπερσύνδεσμος σε ηχητικό αρχείο</a>].
Η νομοθεσία περί πατεντών είναι μια απειλή για όλους τους προγραμματιστές
λογισμικού. Νομοθεσία πατεντών σημαίνει ότι μπορείς να γράψεις ένα
πρόγραμμα και μετά να υποστείς αγωγή εξαιτίας του κώδικα που εσύ ο ίδιος
έγραψες. Η νομοθεσία για τα πνευματικά δικαιώματα δεν μπορεί να το κάνει
αυτό. Αν γράψεις τον κώδικα, εσύ ή ο εργοδότης σου έχετε το copyright.
Που σημαίνει ότι κανείς άλλος δεν το έχει. Οπότε δεν υπάρχει κίνδυνος
κάποιος άλλος να εγείρει αγωγή για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων
εξαιτίας του κώδικα που έγραψες. Αλλά οι πατέντες είναι εντελώς
διαφορετικές από το copyright.
</p>
<p>
[01:20:07]
</p>
<p class="indent">
Οι πατέντες καλύπτουν ιδέες, τεχνικές, χαρακτηριστικά, μεθόδους - όχι
τον ίδιο τον κώδικα. Και όταν γράφεις κώδικα, εφαρμόζεις πολλές
διαφορετικές τεχνικές, μεθόδους, χαρακτηριστικά, ιδέες. Οποιαδήποτε
από αυτά θα μπορούσε να πατενταριστεί από κάποιον. Στην πραγματικότητα,
πενήντα από αυτά θα μπορούσαν να πατενταριστούν από πενήντα διαφορετικούς
κατόχους πατεντών και μετά όλοι και καθένας ξεχωριστά θα μπορούσαν να
σε απειλήσουν με αγωγές.
</p>
<p class="indent">
Όλοι οι προγραμματιστές λογισμικού απειλούνται από αυτά, αλλά οι
περισσότεροι προσπαθούν μόνο να έχουν κάποια επιτυχημένα προϊόντα.
Προσπαθούμε να εξυπηρετήσουμε όλες τις ανάγκες των χρηστών για
τους υπολογιστές τους στην ελευθερία. Ο στόχος μας είναι όλο το
λογισμικό να είναι ελεύθερο, ότι όλοι οι χρήστες θα πρέπει να
έχουν τη δυνατότητα να κάνουν ό,τι θέλουν και να διατηρήσουν την
ελευθερία τους. Ο στόχος μας είναι να προμηθεύσουμε τον κόσμο με
Ελεύθερο Λογισμικό για κάθε εργασία ώστε κανείς ποτέ να μην
αντιμετωπίσει την επιλογή: ή να διατηρήσω την ελευθερία μου ή
να κάνω αυτή την εργασία με τον υπολογιστή μου σήμερα.
</p>
<p class="indent">
Είναι κατά κάποιον τρόπο λυπηρό. Δείχνει πόσο λίγο ο κόσμος εκτιμά την
ελευθερία του. Οι άνθρωποι βρίσκονται σε μια κατάσταση να έχουν κάποιον
λόγο να κάνουν μια ορισμένη εργασία, είναι ελκυστική, είναι συμπαθητική,
ίσως βγάλει κάποια χρήματα. Και απλώς για αυτό εγκαταλείπουν την ελευθερία
τους. Πολύ λυπηρό.
</p>
<p>
[01:21:50]
</p>
<p class="indent">
Αφού δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι οι περισσότεροι θα εκτιμήσουν
αρκετά την ελευθερία τους ώστε να πουν
&quot;<span style="font-style: italic;">Είμαι διατεθειμένος να μην
κάνω αυτήν την εργασία γιατί η ελευθερία μου είναι περισσότερο σημαντική
για μένα από το να κάνω αυτήν τη συγκεκριμένη χρήση του υπολογιστή</span>&quot;,
ο στόχος μας είναι να τους δώσουμε ένα ελεύθερο πρόγραμμα που θα κάνει
αυτήν την εργασία. Και τότε θα έχουν μια εύκολη επιλογή. Έχουν τη
δυνατότητα να απορρίψουν το μη-ελεύθερο πρόγραμμα και να χρησιμοποιήσουν
το ελεύθερο.
</p>
<p class="indent">
Όποτε υπάρχει κάποια εργασία που το Ελεύθερο Λογισμικό δεν μπορεί να
την κάνει, αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα.
</p>
<p>
<span id="more-legislative-battles">(<a href="#menu">go to
menu</a>) [Ενότητα: Αναμένονται περισσότερες νομικές διαμάχες]</span>
</p>
<p class="indent">
Αλλά αυτοί οι δύο νόμοι δεν είναι αρκετοί. Καινούργιοι ετοιμάζονται συνεχώς.
Για παράδειγμα, ο WIPO, ο Παγκόσμιος Οργανισμός
&quot;<span style="font-style: italic;">Πνευματικής Ιδιοκτησίας</span>&quot;,
εργάζεται τώρα πάνω σε μια συνθήκη που θα καθιστούσε παράνομη την κατασκευή
οποιουδήποτε δέκτη ψηφιακής τηλεόρασης με κρυπτογραφημένο σήμα, το οποίο
ο χρήστης θα μπορεί να τροποποιεί.
</p>
<p class="indent">
Με άλλα λόγια, για πρώτη φορά, η ιδέα θα ήταν στην ουσία να προκρίνεις
το γεγονός ότι κάτι είναι Ελεύθερο Λογισμικό ως αιτία απαγόρευσης.
Για να καταλάβετε πόσο μισούν τις ελευθερίες μας.
</p>
<p class="indent">
Έτσι σήμερα δεν αρκεί απλώς να γράφεις λογισμικό και να το διασκεδάζεις.
Βέβαια ακόμα χρειαζόμαστε κόσμο να το κάνει αυτό, και έχουμε πολλούς
που το κάνουν, αλλά χρειάζεται επίσης να οργανωθούμε πολιτικά για να
διατηρήσουμε τις ελευθερίες μας, να οργανωθούμε ενάντια στις συχνές
εκστρατείες που αποσπούν τη μία ή την άλλη ελευθερία. Και η Ευρωπαϊκή
Ένωση έχει γίνει πολύ πρόθυμη να υιοθετεί οδηγίες που αφαιρούν τις
ελευθερίες των πολιτών για λογαριασμό των εταιριών του κινηματογράφου
και της δισκογραφίας.
</p>
<p>
[01:24:27]
</p>
<p class="indent">
Έχουμε στα χέρια μας μια μεγάλη μάχη και δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε
αν μπορούμε να νικήσουμε. Και αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πολεμήσουμε.
Ελπίζω ότι θα βοηθήσετε σε αυτήν τη μάχη.
</p>
<p>
<span id="free-software-and-schools">(<a href="#menu">πίσω στο μενού</a>)
[Ενότητα: Ελεύθερο Λογισμικό και σχολεία]</span>
</p>
<p class="indent">
Είναι ζωτικής σημασίας για τα σχολεία να χρησιμοποιούν αποκλειστικά
Ελεύθερο Λογισμικό. Ποιος είναι ο λόγος: τα σχολεία έχουν μιαν αποστολή
να διδάξουν στην κοινωνία ικανότητες, να εκπαιδεύσουν τους ανθρώπους να
γίνουν μέρη μιας ικανής, ελεύθερης κοινωνίας. Διδάσκοντας τους μαθητές να
χρησιμοποιούν ιδιοκτησιακό λογισμικό είναι εκμάθηση στην εξάρτηση. Τέτοια
διδασκαλία τους μαθαίνει να είναι εξαρτημένοι από συγκεκριμένες ισχυρές
εταιρίες. Προσφέρει στις εταιρίες αυτές περισσότερη ισχύ πάνω στην κοινωνία.
Αντίθετα η εκπαίδευση στη χρήση Ελεύθερου Λογισμικού οδηγεί την κοινωνία
στη διαδρομή προς την ελευθερία και την ανθεκτικότητα. Οπότε τα σχολεία
πρέπει να σταματήσουν να διδάσκουν ιδιοκτησιακό λογισμικό.
</p>
<p class="indent">
Αλλά υπάρχει μια ακόμα ισχυρότερη αιτία για αυτό. Και ακόμα βαθύτερη.
Και αυτή είναι η ηθική της εκπαίδευσης. Τα σχολεία πρέπει να διδάσκουν
τα παιδιά στο πνεύμα της καλής θέλησης, στο πνεύμα της αλληλοβοήθειας
γύρω τους στην κοινωνία. Έτσι κάθε τάξη θα πρέπει να έχει έναν κανόνα:
παιδιά, αν φέρετε λογισμικό στην τάξη, δεν μπορείτε να το κρατήσετε
για τον εαυτό σας, πρέπει να το μοιραστείτε με τα άλλα παιδιά, και αν
δεν το κάνετε, δεν μπορείτε να το φέρετε εδώ γιατί ο δικός μας τρόπος
είναι να βοηθάμε ο ένας τον άλλο.
</p>
<p class="indent">
Το σχολείο, για να το διδάξει αυτό κατάλληλα, πρέπει να ακολουθήσει το
δικό του κανόνα. Πρέπει να θέσει το καλό παράδειγμα. Αυτό σημαίνει ότι
το σχολείο πρέπει να προσφέρει μόνο Ελεύθερο Λογισμικό στην τάξη.
</p>
<p>
<span id="st-ignucius-and-the-church-of-emacs">(<a href="#menu">go
to menu</a>) [Ενότητα: Ο Αγ. IGNUcius και η Εκκλησία του Emacs]</span>
</p>
<p class="indent">
Μερικές φορές με κατηγορούν ότι έχω μια συμπεριφορά ιερότερη από τη δική σας.
Δε νομίζω ότι ισχύει αυτό. Όταν έρχομαι σε επαφή με κάποιον που δεν
κάνει τα πάντα που θα μπορούσε να κάνει για να ενθαρρύνει την ελευθερία
μας, δεν επιδιώκω να του επιτεθώ, επιδιώκω να ενθαρρύνω το άτομο αυτό
να κάνει περισσότερα.
</p>
<p class="indent">
Ωστόσο, έχω μια <span style="font-style:
italic;">ιερή</span> συμπεριφορά, αφού είμαι άγιος. Είναι η δουλειά μου να είμαι άγιος.
</p>
<p>
[Ο Stallman φοράει έναν μανδύα και τοποθετεί έναν δίσκο 16 ιντσών στο κεφάλι του]
</p>
<p>
[χειροκρότημα]
</p>
<p class="indent">
Είμαι ο Άγιος IGNUcius...
</p>
<p>
[γέλια]
</p>
<p class="indent">
...της Εκκλησίας του Emacs. Ευλογώ τον υπολογιστή σου τέκνον μου.
Ο Emacs ξεκίνησε ως κειμενογράφος, ο οποίος εξελίχθηκε σε τρόπο ζωής
για πολλούς χρήστες γιατί μπορούσαν να κάνουν όλη τη δουλειά τους σε
έναν υπολογιστή χωρίς ποτέ να βγουν από τον Emacs, και τελικά έγινε
και θρησκεία. Σήμερα, έχουμε ακόμα και ένα μεγάλο σχίσμα ανάμεσα σε
δύο ανταγωνιστικές εκδόσεις του Emacs, και έχουμε ακόμα και αγίους.
Αλλά, ευτυχώς, όχι Θεούς. Αντί για Θεούς, λατρεύουμε έναν κειμενογράφο.
</p>
<p class="indent">
Για να γίνετε μέλος της Εκκλησίας του Emacs, πρέπει να απαγγείλετε
την ομολογία της πίστης, πρέπει να πείτε: δεν υπάρχει άλλο σύστημα
εκτός από το GNU, και το Linux είναι ένας από τους πυρήνες του.
</p>
<p>
[γέλια]
</p>
<p class="indent">
Η Εκκλησία του Emacs έχει ορισμένα πλεονεκτήματα συγκριτικά με άλλες
εκκλησίες τις οποίες δεν θα ονομάσω. Για παράδειγμα, για να γίνεις
άγιος στην Εκκλησία του Emacs δεν είναι απαίτηση ο άγαμος βίος. Οπότε
αν αναζητάς μια εκκλησία για να αγιάσεις, μπορείς να θεωρήσεις τη δική
μας. Ωστόσο αυτό απαιτεί να ζεις μια ζωή ηθικής αγνότητας. Πρέπει να
ξορκίζεις κάθε κακό ιδιοκτησιακό λειτουργικό σύστημα το οποίο έχει
κυριεύσει οποιονδήποτε από τους υπολογιστές που ελέγχεις, και μετά να
εγκαθιστάς ένα πλήρες/ιερό (wholly/holy) ελεύθερο λειτουργικό σύστημα,
και μετά να εγκαταστήσεις μόνο Ελεύθερο Λογισμικό πάνω σε αυτό. Αν
δώσεις αυτήν την υπόσχεση και ζήσεις με αυτήν τότε και εσύ θα γίνεις
άγιος και εσύ θα μπορείς να έχεις ένα φωτοστέφανο - αν μπορέσεις να
βρεις ένα γιατί δεν τα κατασκευάζουν πλέον.
</p>
<p class="indent">
Μερικές φορές με ρωτάνε αν είναι αμαρτία στην Εκκλησία του Emacs η
χρήση του άλλου κειμενογράφου, του vi. Λοιπόν, είναι αλήθεια ότι ο
vi vi vi είναι ο κειμενογράφος του κτήνους, αλλά η χρήση μιας ελεύθερης
έκδοσης του vi δεν είναι αμαρτία, είναι μετάνοια.
</p>
<p>
[γέλια]
</p>
<p class="indent">
Και μερικές φορές με ρωτάνε αν το φωτοστέφανό μου είναι πραγματικά ένας
παλιός δίσκος ηλεκτρονικού υπολογιστή. Δεν είναι δίσκος ηλεκτρονικού
υπολογιστή, είναι το φωτοστέφανό μου. Αλλά ήταν δίσκος ηλεκτρονικού
υπολογιστή στην προηγούμενη ζωή του.
</p>
<p>
[γέλια]
</p>
<p class="indent">
Λοιπόν, σας ευχαριστώ, και τώρα, θα απαντήσω για λίγο σε ερωτήσεις.
</p>
<p>
[χειροκρότημα]
</p>
<p id="q1">
(<a href="#menu">πίσω στο μενού</a>)<br />
<span style="font-weight: bold;">Q1</span>: Ενδιαφέρομαι να ακούσω τη γνώμη σας
σχετικά με τη σχέση ανάμεσα στο Mono και στο GNOME.
</p>
<p class="indent">
<span style="font-weight: bold;">Richard Stallman</span>: Το Mono
είναι μια ελεύθερη υλοποίηση της γλώσσας C# της Microsoft. Η Microsoft
έχει αυτοπροσδιοριστεί ως εχθρός μας και γνωρίζουμε ότι η Microsoft
αποκτά πατέντες πάνω σε ορισμένα χαρακτηριστικά της C#. Οπότε νομίζω
ότι είναι επικίνδυνη η χρήση της C#, και ίσως να είναι επικίνδυνη και
η χρήση του Mono. Δεν υπάρχει τίποτα κακό με το Mono. Το Mono είναι
μια ελεύθερη υλοποίηση μιας γλώσσας την οποία οι χρήστες χρησιμοποιούν.
Είναι καλό να παρέχονται ελεύθερες υλοποιήσεις. Θα πρέπει να έχουμε
ελεύθερες υλοποιήσεις για κάθε γλώσσα. Αλλά αν υπάρχει η βάση ότι αυτό
είναι επικίνδυνο, είναι καλύτερα να μην το κάνουμε.
</p>
<p id="q2">
(<a href="#menu">πίσω στο μενού</a>)<br />
<span style="font-weight: bold;">Q2</span>: Ποια είναι η άποψή σας
σχετικά με άλλες άδειες χρήσης, διαφορετικές από τη GPL; Όπως τις
άδειες χρήσης σε BSD αισθητική;
</p>
<p class="indent">
<span style="font-weight: bold;">Richard Stallman</span>: Καλά,
δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως &quot;<span style="font-style:
italic;">άδειες χρήσης BSD αισθητικής</span>&quot;. Υπάρχουν δύο
διαφορετικές άδειες χρήσης BSD, και είναι και οι δύο άδειες χρήσης
Ελεύθερου Λογισμικού, αλλά υπάρχει μια σημαντική διαφορά μεταξύ τους.
Αν χρησιμοποιήσετε τον όρο
&quot;<span style="font-style: italic;">BSD αισθητική</span>&quot;,
παραβλέπετε τη διαφορά. Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε
<a href="http://www.gnu.org/philosophy/bsd.html">www.gnu.org/philosophy/bsd.html</a>.
Εκεί εξηγείται το ζήτημα.
</p>
<p class="indent">
Ωστόσο, και οι δύο αυτές άδειες χρήσης είναι άδειες χρήσης Ελεύθερου
Λογισμικού. Και οι δύο παρέχουν τις τέσσερις βασικές ελευθερίες, που
σημαίνει ότι και οι δύο είναι βασικά ηθικές.
</p>
<p class="indent">
Η μία από αυτές έχει ένα σημαντικό πρακτικό ελάττωμα, και η άλλη όχι.
Έπεισα το Berkley να αλλάξει την άδεια χρήσης του για να απαλλαγεί
από το πρακτικό ελάττωμα. Και παρεμπιπτόντως, η αιτία που οι
προγραμματιστές του BSD ξεκίνησαν να μετατρέπουν το κώδικά τους σε
ελεύθερο ήταν τουλάχιστο εν μέρει εξαιτίας της επίσκεψης που πραγματοποίησα
σε αυτούς το 1984 ή 1985, επειδή ήθελα να είχα τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσω
κάποιον από τον κώδικά τους στο GNU. Έτσι τους ρώτησα, γιατί εκείνη την
εποχή, το BSD υπήρχε, ήταν μια έκδοση του Unix, και έπρεπε να τους δείξεις
μια άδεια πηγαίου κώδικα AT&amp;T για να αποκτήσεις ένα αντίγραφο του BSD.
</p>
<p class="indent">
Έτσι τους είπα: εξ αντικειμένου δωρίζετε την εργασία σας, τη δουλειά σας,
σε μια εταιρία. Δεν πρόκειται ούτε για φιλανθρωπικό ίδρυμα και εσείς
δωρίζετε σε αυτήν. Γιατί δεν διαχωρίζετε τον κώδικά σας από τον κώδικα
της AT&amp;T, και με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσατε να κάνετε τον
κώδικά σας ελεύθερο. Το έκανα αυτό επειδή υπήρχαν τμήματα για τα οποία
γνώριζα ότι ήταν δική τους εργασία, και υπολόγισα ότι με αυτόν τον τρόπο
θα μπορούσαμε να τα χρησιμοποιήσουμε στο GNU και θα είχαμε συντομότερα
ένα ελεύθερο λειτουργικό σύστημα.
</p>
<p class="indent">
Ο ιστότοπος <a href="http://www.gnu.org/">www.gnu.org</a> είναι ο χώρος
για αναζήτηση πληροφοριών για το GNU και το Ελεύθερο Λογισμικό. Υπάρχει
επίσης ο ιστότοπος <a href="http://fsf.org/">fsf.org</a> για πληροφορίες
σχετικά με το Ίδρυμα Ελεύθερου Λογισμικού.
</p>
<p id="q3">
(<a href="#menu">πίσω στο μενού</a>)<br />
<span style="font-weight: bold;">Q3</span>: Ως μέρος μιας κοινότητας
που αναπτύσσει ένα τμήμα λογισμικού, υπάρχει ένα πρόβλημα με ορισμένους
χρήστες αυτού του λογισμικού, απλά το αναπτύσσουν περαιτέρω αλλά δεν
ανακοινώνουν το πηγαίο τους κώδικα.
</p>
<p class="indent">
<span style="font-weight: bold;">Richard Stallman</span>: Τι κάνει αυτό
το πρόγραμμα;
</p>
<p>
<span style="font-weight: bold;">Q3b</span>: Αυτό το πρόγραμμα είναι ένας
εξομοιωτής για ένα MORPG
</p>
<p class="indent">
<span style="font-weight: bold;">Richard Stallman</span>: Σε γενικές γραμμές,
δεν υπάρχει τίποτα κακό με ένα άτομο που προσαρμόζει ένα πρόγραμμα και το
χρησιμοποιεί ιδιωτικά...
</p>
<p>
<span style="font-weight: bold;">Q3c</span>: Μα ανακοινώνουν εκτελέσιμα μόνο.
</p>
<p class="indent">
<span style="font-weight: bold;">Richard Stallman</span>: Α, καλά τότε
παραβιάζουν την άδεια χρήσης. Οι προγραμματιστές χρειάζεται να μιλήσουν
σε έναν δικηγόρο, και μπορείτε να τους κάνετε αγωγή.
</p>
<p>
<span style="font-weight: bold;">Q3d</span>: Το πρόβλημα είναι ότι είναι
σκορπισμένοι σε όλον τον κόσμο.
</p>
<p class="indent">
<span style="font-weight: bold;">Richard Stallman</span>: Καλά,
αυτό δεν είναι απαραίτητα σημαντικό. Μην υιοθετείτε ηττοπαθή
στάση. Αρκετοί από τους σημαντικότερους προγραμματιστές, αντί να
μιλάνε για το πόσο μάταιο είναι, θα πρέπει να μιλήσουν σε έναν
δικηγόρο, για παράδειγμα, στο Νομικό Κέντρο για το Ελεύθερο Λογισμικό.
Για παράδειγμα, όταν το κάνουν αυτό στο Ίδρυμα Ελεύθερου Λογισμικού,
τους κάνουμε να συμμορφωθούν.
</p>
<p class="indent">
Επιβάλλουμε σθεναρά τη Γενική Άδεια Δημόσιας Χρήσης GNU, και ο λόγος
που το κάνουμε αυτό είναι ότι όταν κάποιοι παραβιάζουν τη GPL, αυτό
γενικά σημαίνει ότι κάποιοι χρήστες χάνουν την ελευθερία τους. Έτσι
για να προστατέψουμε την ελευθερία τους, επιβάλλουμε την άδεια χρήσης.
Χρησιμοποιούμε τα ίδια όπλα, δηλαδή τη νομοθεσία περί πνευματικών
δικαιωμάτων, την οποία άλλοι χρησιμοποιούν για να αφαιρέσουν την
ελευθερία άλλων, εμείς τη χρησιμοποιούμε για να υπερασπιστούμε την
ελευθερία των ανθρώπων, και αυτό κάνει την πρακτική μας σύννομη.
</p>
<p>
<span style="font-weight: bold;">Q3e</span>: Άρα, θα πρέπει να
μπορούμε να πολεμήσουμε όλους αυτούς τους νεαρούς ανά τον κόσμο
χρησιμοποιώντας αυτό το όπλο;
</p>
<p class="indent">
<span style="font-weight: bold;">Richard Stallman</span>:
Δεν ξέρω. Είναι όλοι νεαροί;
</p>
<p>
<span style="font-weight: bold;">Q3f</span>: Οι περισσότεροι από αυτούς.
</p>
<p class="indent">
<span style="font-weight: bold;">Richard Stallman</span>:
τότε θα είναι εύκολο.
</p>
<p>
[γέλια, χειροκρότημα]
</p>
<p>
[01:38:46]
</p>
<p id="q4">
(<a href="#menu">πίσω στο μενού</a>)<br />
<span style="font-weight: bold;">Q4</span>: Υπάρχει μια συνήθης
σύγχυση σχετικά με την ελευθερία αριθμός τρία, κάποιοι νομίζουν
ότι είναι μια υποχρέωση για δημοσίευση όλων των τροποποιήσεων,
ίσως αξίζει να προσθέσετε μία-δύο προτάσεις στις ομιλίες σας
για να το διασαφηνίσετε αυτό.
</p>
<p class="indent">
<span style="font-weight: bold;">Richard Stallman</span>: Ναι,
για αυτό λέω: η ελευθερία να διανέμετε τροποποιήσεις όταν το
επιθυμείτε. Προσθέτω το &quot;<span style="font-style:
italic;">όταν το επιθυμείτε</span>&quot; για να προσπαθήσω να
διορθώσω αυτήν τη σύγχυση. Υπάρχουν τόσα πράγματα που πρέπει
να πω και δεν υπήρχε χρόνος για όλα. Άφησα πολλά εκτός. Έχετε
δίκιο, απλώς υπάρχουν τόσες πολλές παρεξηγήσεις τις οποίες δεν
διόρθωσα σήμερα. Υπάρχουν τόσα πολλά να ειπωθούν, κάνω ό,τι
καλύτερο μπορώ. Έχετε δίκιο, αλλά τι μπορώ να κάνω.
</p>
<p id="q5">
(<a href="#menu">πίσω στο μενού</a>)<br />
<span style="font-weight: bold;">Q5</span>: Το φωτοστέφανό σας
[ένας μεγάλος, παλιός δίσκος ηλεκτρονικού υπολογιστή] περιέχει
ιδιοκτησιακό λογισμικό;
</p>
<p class="indent">
<span style="font-weight: bold;">Richard Stallman</span>: Όχι πια.
Από τότε που υπήρξαν δακτυλικά αποτυπώματα πάνω του, δε νομίζω ότι
κάτι θα μπορεί να τον διαβάσει.
</p>
<p id="q6">
(<a href="#menu">πίσω στο μενού</a>)<br />
<span style="font-weight: bold;">Q6</span>: Μπορείτε να σχολιάσετε
τις άδειες χρήσης Creative Commons;
</p>
<p class="indent">
<span style="font-weight: bold;">Richard Stallman</span>: Το θέμα είναι,
ότι δεν έχει νόημα να μιλήσω για την άδεια χρήσης Creative Commons.
Το άσχημο με τα Creative Commons είναι ότι έχουν παραγάγει μια ευρεία
σειρά αδειών χρήσης που δεν έχουν τίποτα κοινό μεταξύ τους. Στην
πραγματικότητα, αν ρίξετε μια ματιά σε αυτές τις άδειες χρήσης και
εξακριβώσετε ποια ελευθερία είναι κοινή σε όλες αυτές, η απάντηση
είναι: καμία.
</p>
<p class="indent">
Αυτό είναι πρόβλημα επειδή η αιτία για την οποία ήθελα να υποστηρίξω
κάτι τέτοιο είναι επειδή αναγνωρίζει τις σημαντικές ελευθερίες, και
αρχικά, όταν ο οργανισμός Creative Commons ξεκίνησε, όλες οι άδειες
χρήσης του αναγνώριζαν μια ορισμένη ελάχιστη ελευθερία η οποία είναι
και η ελευθερία η οποία πιστεύω ότι ο καθένας δικαιούται για έργα
τέχνης ή άποψης, δηλαδή, η ελευθερία για τη μη-εμπορική διανομή
πιστών αντιγράφων του έργου. Δηλαδή, όπως εκείνη την περίοδο πίστευα,
η ελάχιστη ελευθερία την οποία ο καθένας θα έπρεπε πάντα να έχει για
όλα τα είδη των έργων.
</p>
<p class="indent">
Ο Larry Lessig κατά κάποιον τρόπο με έπεισε ότι υπάρχει άλλη μία βασική
ελευθερία, η οποία είναι, αυτό που αποκαλεί, remix. Η οποία είναι η
ελευθερία να παίρνεις μέρη από διάφορα έργα και να τα αλλάζεις και να
τα βάζεις μαζί σε ένα άλλο έργο το οποίο είναι συνολικά αρκετά διαφορετικό
και παρουσιάζει μια διαφορετική άποψη κ.ο.κ. Αλλά στις ΗΠΑ αυτό συνήθως
ταυτίζεται με τη δίκαιη χρήση, έτσι δεν είδα ότι υπάρχει ανάγκη να μιλήσω
για αυτό τόσο πολύ.
</p>
<p class="indent">
Αλλά σε κάθε περίπτωση όλες οι αρχικές άδειες χρήσης Creative Commons
αναγνώριζαν την ελευθερία για τη διανομή μη-εμπορικών πιστών αντιγράφων
για το σύνολο του έργου. Αλλά μετά, ανέπτυξαν μερικές ακόμα άδειες
χρήσης οι οποίες δεν σου δίνουν αυτήν την ελευθερία. Στην πραγματικότητα,
υπάρχουν μερικές άδειες χρήσης οι οποίες δεν μου δίνουν καμιά ελευθερία,
και επειδή βρίσκομαι σε μια αναπτυγμένη χώρα, αυτό ισχύει μάλλον και για εσάς.
</p>
<p class="indent">
Εξαιτίας αυτού, θεωρώ τις άδειες εκείνες απαράδεκτες. Δεν υπάρχει
σύννομη χρήση αυτών των αδειών χρήσης. Ωστόσο, το πρόβλημα είναι
ότι τα Creative Commons λειτουργούν με έναν τρόπο που ενθαρρύνει
τον κόσμο να τα στοιβάξει όλα σε ένα. Δεν ενθαρρύνουν τον κόσμο
να προσέξουν αυτές τις διαφορετικές άδειες χρήσης και να σκεφτούν
για την καθεμία ξεχωριστά. Αντίθετα διαφημίζουν το προϊόν
&quot;<span style="font-style: italic;">Creative Commons</span>&quot;.
Έτσι θα δείτε πολλούς να λένε
&quot;<span style="font-style: italic;">Ας χρησιμοποιήσουμε μια
άδεια χρήσης Creative Commons για αυτό</span>&quot;, ή
&quot;<span style="font-style: italic;">παρακαλούμε συνεισφέρετε
στην εργασία μας, χρησιμοποιούμε άδεια χρήσης Creative Commons</span>&quot;.
Και νομίζουν ότι σας έχουν πει κάτι ουσιαστικό, και πολλοί το διαβάζουν
αυτό και νομίζουν ότι έχουν διαβάσει κάτι ουσιαστικό, και στην
πραγματικότητα, δεν τους έχει ειπωθεί τίποτα - σχετικά με το ποιες
ελευθερίες θα έχουν οι χρήστες που χρησιμοποιούν το έργο.
</p>
<p class="indent">
Για αυτό δεν μπορώ καθόλου να υποστηρίξω τις Creative Commons. Γιατί
με τον τρόπο που τις δημιούργησαν, ή θα τις υποστηρίξεις όλες ή καμία,
και για μένα αυτό σημαίνει καμία.
</p>
<p class="indent">
Τους έχω ζητήσει να χωριστούν σε δύο δραστηριότητες με διαφορετικά ονόματα
και διαφορετικά προϊόντα. Και τότε θα μπορούσα να υποστηρίξω ένα από αυτά
και όχι το άλλο. Θα ήμουν ευτυχής να το έκανα αν το έκαναν δυνατό να γίνει.
</p>
<p class="indent">
Έτσι αυτό που φαίνεται να υπάρχει, είναι μια βασική φιλοσοφική διαφορά
ανάμεσα στα Creative Commons και το κίνημα του Ελεύθερου Λογισμικού.
Τα Creative Commons ίσως να έχουν με κάποια έννοια εμπνευστεί από το κίνημα
του Ελεύθερου Λογισμικού, αλλά δεν είναι παρόμοια με το κίνημα του Ελεύθερου
Λογισμικού. Το κίνημα του Ελεύθερου Λογισμικού ξεκινάει λέγοντας:
αυτές είναι οι βασικές ελευθερίες, όλοι πρέπει να έχουν αυτές τις
ελευθερίες, θα εργαστούμε να εδραιώσουμε και να υπερασπιστούμε αυτές
τις ελευθερίες. Τα Creative Commons δεν λένε τίποτα παρόμοιο. Τα
Creative Commons μιλάνε για την παροχή βοήθειας σε κατόχους copyright
να ασκήσουν την ισχύ τους με ελαστικότητα. Ένας εντελώς διαφορετικός
φιλοσοφικός προσανατολισμός.
</p>
<p class="indent">
Έτσι δεν είναι έκπληξη που δεν έχουν έναν κατάλογο με βασικές ελευθερίες.
Στην αρχή, νόμιζα ότι είχαν εξ αντικειμένου. Είναι αλήθεια ότι δεν έχουν
δηλώσει ρητά &quot;<span style="font-style: italic;">Αυτή είναι η ελευθερία
που προτιθέμεθα να υπερασπιστούμε</span>&quot;, αλλά από τις δράσεις τους,
φαινόταν ότι την υπερασπίζονταν, και νόμιζα ότι αυτό ήταν αρκετά
ικανοποιητικό. Αλλά επειδή αυτή δεν ήταν πραγματικά η πρόθεσή τους,
άλλαξαν τις πρακτικές τους, και τώρα, ακόμα και με μία καθαρά πρακτική
έννοια, δεν υπερασπίζονται αυτήν την ελάχιστη ελευθερία, και αυτό
είναι κάτι το τρομερό.
</p>
<p>
[01:46:07]
</p>
<p id="q7">
(<a href="#menu">πίσω στο μενού</a>)<br />
<span style="font-weight: bold;">Q7</span>: Γνωρίζετε άλλους οργανισμούς
οι οποίοι υποστηρίζουν αυτήν την προσέγγιση - αντίθετα με τα Creative
Commons;
</p>
<p class="indent">
<span style="font-weight: bold;">Richard Stallman</span>: Στην
πραγματικότητα, όχι. Υπάρχουν ορισμένοι οργανισμοί &quot;<span style="font-style:
italic;">ελεύθερου πολιτισμού</span>&quot;, οι οποίοι προσπαθούν
να πάνε ακόμη μακρύτερα και προσπαθούν να ενθαρρύνουν την καλλιτεχνική
δημιουργία η οποία είναι ελεύθερη με το πλήρες νόημα των τεσσάρων ελευθεριών.
</p>
<p id="q8">
(<a href="#menu">πίσω στο μενού</a>)<br />
<span style="font-weight: bold;">Q8</span>: Δεν θα έπρεπε το Ελεύθερο
Λογισμικό να είναι ακριβότερο από το ιδιοκτησιακό λογισμικό, αφού
είναι πολυτιμότερο;
</p>
<p class="indent">
<span style="font-weight: bold;">Richard Stallman</span>: Δεν γνωρίζω
τι μπορεί να σημαίνει αυτό, με συγχωρείτε. Το ερώτημα για το αν το
λογισμικό είναι φτηνό ή ακριβό, ουσιαστικά δημιουργεί έναν αριθμό από
κρυμμένες υποθέσεις. Στον κόσμο του ιδιοκτησιακού λογισμικού, επειδή
στους χρήστες απαγορεύεται να αντιγράψουν το πρόγραμμα, συνήθως, υπάρχει
μόνο ένα μέρος από όπου υπάρχει η δυνατότητα απόκτησης αντιγράφων.
Οπότε μπορείτε τότε να ρωτήσετε πόσο αυτή η πηγή αντιγράφων χρεώνει για
ένα αντίγραφο. Άρα είναι μια ερώτηση που έχει νόημα, αν και η απάντηση
θα μπορούσε να είναι: τόσο σήμερα εδώ και τόσο αύριο εκεί. Δεν υπάρχει
απαραίτητα μια απάντηση σε αυτή την ερώτηση.
</p>
<p class="indent">
Αλλά με το Ελεύθερο Λογισμικό, επειδή οι άνθρωποι έχουν ελευθερία, όλοι
είναι ελεύθεροι να έχουν αντίγραφα. Οπότε υπάρχουν πολλά σημεία όπου
μπορείτε να αποκτήσετε ένα αντίγραφο, και το καθένα από αυτά θα μπορούσε
να προσφερθεί να σας δώσει ένα αντίγραφο ή θα μπορούσε να προσφερθεί
να σας πουλήσει ένα αντίγραφο. Άρα δεν υπάρχει μοναδική τιμή.
</p>
<p class="indent">
Αλλά το Ελεύθερο Λογισμικό είναι ζήτημα ελευθερίας, όχι τιμής αγοράς.
Το θέμα της τιμής είναι δευτερεύον. Οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να
αγοράζουν και να πουλάνε αντίγραφα, αλλά αυτό απλά επειδή οι άνθρωποι
πρέπει να είναι ελεύθεροι. το θέμα της τιμής δεν είναι κάτι που με
ενδιαφέρει.
</p>
<p>
[Τέλος ενότητας, χειροκρότημα]
</p>
<h2 id="links-for-further-reading">Υπερσύνδεσμοι για περαιτέρω ανάγνωση</h2>
<ul>
<li>
&quot;<a
href="http://www.ifso.ie/documents/rms-2004-05-24.html">The
Dangers of Software Patents&quot;</a>&quot;, από τον Richard
Stallman (κείμενο)
</li>
<li>
&quot;<a
href="http://www.gnu.org/philosophy/copyright-and-globalization.html">Copyright
vs. Community in the age of computer networks</a>&quot;, από τον
Richard Stallman (κείμενο)
</li>
<li>
&quot;<a href="../campaigns/gplv3/tokyo-rms-transcript.html">GPLv3 - μια
επισκόπηση των αλλαγών</a>&quot;, από τον Richard Stallman
(κείμενο)
</li>
<li>
&quot;<a href="eur5greve.html">Οι ευρωπαϊκές προοπτικές και η δραστηριότητα του FSFE
</a>&quot;, από τον Georg Greve
</li>
</ul>
</body>
</html>