FSFE
/
fsfe-website

<?xml version="1.0" encoding="UTF-8" ?>

<html>
  <head>
    <title>
      FSFE - World Summit on the Information Society (WSIS) - 
      Vechten tegen intellectuele armoede.
    </title>
    
  </head>

  <body>

    <h1>Vechten tegen intellectuele armoede</h1>
    <h2>
      (Wie bezit en controleert de geïnformatiseerde samenlevingen?)
    </h2>
    
    <div align="right">
      <a href="/about/greve/">Georg C.F. Greve</a> - Hamburg, 
      3 &amp; 4 november 2003
      <br/>
      <p>
        Deze tekst is een vertaling van de originele Engelse versie.
      </p>
    </div>

    <p>
      De WSIS, de World Summit on the Information Society, zou een basis
      moeten leggen voor wat door sommigen de informatiemaatschappij
      wordt genoemd, anderen gebruiken liever de term 
      kennismaatschappij.
    </p>

    <p>
      Discussies over een geïnformatiseerde of kennismaatschappij 
      zouden ook in vraag moeten stellen wie eigenaar is van de 
      informatie en de kennis, wie controle heeft over de media waarop
      deze gegevens verwerkt, vervoerd en opgeslagen worden, en wie er 
      bepaalt welke 'talen' er voor deze media gebruikt zullen worden.
      <!--  Yet all these issues are addressed ineffectively (Open 
      Standards), inconsistently (Free Software) or not at all.
                                                                  -->
    </p>

    <p>
      De vragen die de meeste gouvernementele delegaties liever niet 
      behandelen gaan over zogenoemde "intellectuele eigendomsrechten",
      een term die een heel brede lading dekt, gaande van patenten, 
      auteurs- en handelsrechten tot businessmodellen, geografische
      bepalingen en nog veel andere zaken die bepaalde mensen daaronder
      willen plaatsen.
    </p>

    <p>
      Al deze uiteenlopende onderdelen, die ook juridisch weinig met 
      elkaar te maken hebben, hebben sterk uiteenlopende effecten op de
      economie, de politiek en de samenleving. Al deze zaken samenvoegen
      bemoeilijkt het voeren van een duidelijk omschreven
      wetenschappelijke discussie en introduceert ook de stelling dat 
      kennis eigendom is. Wat het juist betekent dat de gedachten 
      onderworpen worden aan bezit is volgens sceptische geesten zeer
      onduidelijk.</p>

    <p>
      Ondanks de grote verschillen hebben deze zaken ook één 
      overeenkomst.
    </p>

    <p>
      Al deze zaken zijn geïntroduceerd voor het creëren en onderhouden
      van beperkende monopolies op de intellectuele creativiteit. Hierna
      zal ik in dit document de "intellectuele eigendomsrechten"  dan 
      ook benoemen naar wat ze in werkelijkheid zijn en doen, namelijk:
      "beperkende intellectuele monopolies" (BIM's).</p>


    <h3>Wie controleert wat ons allen verbindt?</h3>

    <p>
      Al vanaf de eerste rotstekeningen en muziekinstrumenten werden 
      onze cultuur, vriendschap en samenleving gebouwd op creativiteit
      en het delen van kennis en ideeën. Het zijn tenslotte de 
      creativiteit, het delen van kennis en om het even wat ons nog kan
      inspireren die ons mensen maken wat we zijn.
    </p>

    <p>
      In 397 n.C. schreef Sint Augustinus hierover het volgende: "Omnis
      enim res, quae dando non deficit, dum habetur et non datur, nondum
      habetur, quomodo habenda est." ("Als iets niet vermindert door het
      te delen met anderen, dan is het verkeerd om het als exclusief 
      bezit te behandelen, en het niet te delen.")
    </p>

    <p>
      Toen Gutenberg in 1476 de drukkunst uitvond, ruim een millennium
      na het verschijnen van Sint Augustinus' geschriften, werd de 
      inspanning die nodig was om kennis te delen vele malen kleiner, 
      maar de nieuwe kanalen langs waar kennis ons nu bereikte, vroegen
      grote financiële investeringen van de personen die de kennis nu 
      tot bij ons brachten. Om hen te beschermen, hebben we het 
      beperkend intellectueel monopolie van het auteursrecht 
      uitgevonden.
    </p>

    <p>
      Vandaag, vijfhonderd jaar later, hebben de digitalisering, met een
      opgemerkte rol voor het internet, het verspreiden van kennis 
      mogelijk gemaakt tegen de snelheid van het licht, bijna zonder
      kosten en met een beperkte investeringen van de uitgever. Elke
      persoon die een computer bezit, heeft een perfecte 
      (re-)productiemachine en heeft de nodige middelen om iets te
      publiceren.</p>

    <p>
      We hebben onze kennis steeds verder uitgebreid door te bouwen op 
      wat personen rond ons of voor ons hadden geleerd. Niemand staat er
      alleen voor, en we staan allemaal op de schouders van reuzen. Het
      grote reservoir waaruit we putten voor de culturele ontwikkeling 
      van de mensheid, en datgene wat ons bindt als samenleving staat 
      bekend als het publieke kennisdomein.
    </p>

    <p>
      Deze bron raakt nu uitgedroogd door privatisering en een 
      uitbreiding van de beperkende intellectuele monopolies, zoals 
      patenten, auteursrechten en handelsrechten. Men heeft van
      kennis koopwaar gemaakt, dat men van onze intellectueel creatieven
      probeert aan te kopen tegen de laagste prijs, om later verder te 
      verkopen aan personen die op deze deze ideeën willen verder 
      bouwen, tegen een zo hoog mogelijke prijs.
    </p>

    <p>
      Deze systemen die zijn uitgevonden om onze samenleving  vooruit te
      helpen, bemoeilijken tegenwoordig vaak juist de vooruitgang van 
      onze maatschappij. Volgens de woorden van de Zuid-Afrikaanse 
      Louise Szente: "Wee het leven van de hedendaagse student uit het
      "Zwartste Afrika", want wij worden nog steeds opgehouden in het 
      slavenkwartier van de wereld. Harde woorden? Mijn vrienden, 
      probeer dan maar eens te leven in een samenleving waar wetten, 
      zoals de verschillende wetgevingen wereldwijd rond intellectuele
      eigendom, je vooruitgang in het leven sterk bemoeilijken."
    </p>

    <p>
      Beperkende intellectuele monopolies, waaronder de auteursrechten
      het best bekend zijn, zijn sterke wapens die met grote
      omzichtigheid gebruikt moeten worden. Ze werden ontworpen voor
      een ander tijdperk, met andere behoeften en problemen die
      aangepakt moesten worden. Voor de informatiemaatschappijen van
      vandaag zal naar een nieuw evenwicht gezocht moeten worden.
    </p>

    <p>
      De simplistische opmerking dat meer monopolies altijd leiden naar
      meer creativiteit, zoals in de volgende quote :"De bescherming van
      intellectuele eigendommen is essentieel voor het stimuleren van
      innovatie en creativiteit in de informatiemaatschappij"(38, 24
      oktober 2003, Non-Paper door Dhr. Samassekou), staan haaks op onze
      ervaringen van de laatste millennia, toen menselijke creativiteit
      bestond zonder de aanwezigheid van deze monopolies.
    </p>

    <p>
      Daarom heeft de werkgroep Patenten, Auteursrechten en
      Handelsrechten als onderdeel van de World Summit on the 
      Information Society (WSIS)hard gewerkt aan een meer neutrale
      stelling zoals: "Zoeken naar een evenwicht tussen beperkende
      monopolies aan de ene kant en het gebruiken en delen van kennis
      aan de de andere kant is essentieel voor de 
      informatiemaatschappij."
    </p>

    <p>
      Maar in de plaats daarvan vinden we het volgende in de
      princiepsverklaring: "Dit evenwicht wordt verzekerd door de
      bescherming en flexibiliteit in de bestaande overeenkomsten over
      intellectuele eigendommen en moeten dan ook bewaard blijven."(38,
      24 oktober 2003, Non-Paper door Dhr. Samassekou). Een verklaring 
      die stelt dat de huidige situatie met het toe-eigenen van inheemse
      kennis, een grote digitale kloof en de culturele verarming een 
      eerlijke en evenwichtige situatie is.
    </p>

    <p>
      De centrale vraag voor PCT en andere LIMs: Wie bezit de
      informatiemaatschappijen en het intellectuele reservoir waarvan
      ze allen afhankelijk zijn?
    </p>


    <h3>Wie controleert onze culturele technieken?</h3>

    <p>
      Software en open standaarden zijn een ander thema waar de 
      werkgroep PCT zich over gebogen heeft. Toegang tot software
      bepaalt onze kansen voor opleiding, communicatie en werk. Net
      zoals landbouwen de culturele techniek was van de sedentaire
      samenlevingen, wordt software de culturele techniek van de
      informatiemaatschappijen.
    </p>

    <p>
      We kunnen het ons niet permitteren dat minderheden controle
      krijgen over onze culturele technieken. Daarom heeft de werkgroep
      PCT hard gepusht voor Vrije Software, die aan iedereen de vrijheid
      geeft de software te gebruiken, te bestuderen, aan te passen en te
      kopiëren. Iedereen die kan deelnemen, leren en delen met de
      anderen is een actief lid van de informatiemaatschappij.
    </p>

    <p>
      De meest problematische opmerkingen die we daarover kregen spraken
      over "technische neutraliteit" en "vrijheid om te kiezen". Twee
      principes waar we volledig kunnen achterstaan, maar die in dit 
      geval heel dubieus gebruikt worden. Men wil beweren dat de
      keuze tussen propriëtaire en Vrije Software een technische keuze
      is. En men wil ook beweren dat de keuze voor Vrije Software leidt
      naar een oneerlijke exclusiviteit.
    </p>

    <p>
      Het is waar, Vrije Software werkt niet goed voor personen die
      controle willen hebben over anderen, met als doel om deze controle
      te misbruiken om hun eigen economische, sociale of politieke macht
      te vergroten. Vrije Software verbiedt de monopolisering van de
      controle op essentiële culturele technieken van de 
      informatiemaatschappij.</p>

    <p>
      Met een sterke verklaring voor Vrije Software zouden we een grote
      stap zetten naar een evenwichtige, niet discriminerende, 
      inclusieve en eerlijke informatiemaatschappij die voor iedereen 
      toegankelijk is.
    </p>


    <h3>Wie controleert onze talen?</h3>

    <p>
      Als men communiceert met anderen is het heel belangrijk dat men
      dezelfde taal spreekt. De talen in de informatiemaatschappijen
      zijn de standaarden die we gebruiken voor opslag en transport van
      de gegevens. Als men kiest voor propriëtaire standaarden, kiest
      men ervoor om de controle over de taal die we gebruiken over te 
      laten aan één producent, personen die niet kunnen samenwerken met
      deze verkoper blijven doofstom achter.
    </p>

    <p>
      Ook als men wil veranderen van softwareproducent of soms zelfs na
      een upgrade bij eenzelfde verkoper -- vaak uitgevoerd na langdurig
      aandringen van die verkoper -- blijft men vaak doofstom achter als
      men wil communiceren met zijn eigen verleden: het lukt vaak niet
      om nog langer je eigen oude bestanden, die je geschreven hebt met
      andere of oudere versies, te lezen.
    </p>

    <p>
      Open standaarden zijn de enige oplossing voor deze problemen. Zij
      maken de taal van de informatiemaatschappijen transparant en voor
      iedereen toegankelijk. Voor deze redenen wordt het belang van
      standaarden door alle deelnemers aan WSIS erkend. bv: 
      "Standaardisatie is één van de essentiële bouwstenen van de
      informatiemaatschappij."(38, 24 oktober 2003, Non-Paper door Dhr. 
      Samassekou)
    </p>

    <p>
      Spijtig genoeg staat momenteel geen enkele aanbeveling in de WSIS
      documenten die een open standaard kunnen verzekeren, aangezien een
      standaard pas open kan zijn als je volledig vrij bent om hem te
      implementeren en als de specificaties publiek bekend zijn.
    </p>

    <p>
      Daarom is de werkgroep PCT hard blijven pushen om zo'n soort
      formulering in de teksten te krijgen. Ze wilden er zeker van zijn
      dat de talen van de informatiemaatschappijen voor iedereen
      toegankelijk zullen zijn.
    </p>

    <div align="right">
      geschreven voor de WSIS samenvatting van de Boell Stichting, 
      Duitsland
    </div>

  </body>

  <timestamp>$Date$ $Author$</timestamp>
</html>
<!--
Local Variables: ***
mode: xml ***
End: ***
-->